Exclusief interview met God de Vader
Op een doordeweekse ochtend in café ‘au Laboureur’ in hartje Brussel wacht ik met een dampende kop koffie op een figuur die me meermaals aan het vloeken heeft gebracht. Zijn bestaan heb ik nooit aanvaard, laat staan Zijn verschijning op deze versleten aardbol. Eén entiteit die alles controleert, de maan doet schijnen en jou de liefde van je leven leert kennen, zeg nu zelf, dat is toch te zot voor woorden?
Ik heb geen idee op welke figuur ik zit te wachten en stel me gerust met het idee dat God mij zelf wel zal zien te vinden.
En ik wacht, want God is al 25 minuten te laat.
Ik sluit mijn ogen, even maar, en laat de vragen die ik voor de gelegenheid selecteerde luchtig door mijn hoofd vloeien. Ik ben er helemaal klaar voor.
Ik open mijn ogen en voor mij zit een breed glimlachende exotische dame.
‘Kan ik u helpen’, vraag ik met lichte paniek in mijn keel.
‘Kan ik ù helpen?’, kaatst ze terug met zelfvoldane blik.
‘Ik wacht op God’, zeg ik.
‘Ja, zo ziet u er uit!’ Haar schaterlach weerklinkt door het café en ik kruip iets dieper in mijn sjaal weg.
‘Ik ben hier voor het interview, u had me toch uitgenodigd? Ik vroeg me trouwens al af wanneer ik daar eens voor gevraagd zou worden, een mens zou beginnen denken dat er niet meer in hem geloofd wordt!’
Jvdm: ‘Een mens? Wat weet U nou van mens zijn?’
wordt mijn onvoorbereide openingsvraag voor een interview waar ik mijn hele leven op heb gewacht, en bij deze deel met hen die mijn Vragen in hun hoofd hebben en het Antwoord zoek zijn…
God: (boos) ‘Wat weet ik van mens zijn?? Alles natuurlijk! … Heeft u soms een lucifer? Ik heb geen vuur bij. En bestel me eens een whisky, als ik niet drink kan ik niet denken en als ik boos word, krijg ik dorst. En bestel zelf ook iets.’
Met trillende hand steek ik haar 15 cm lange sigaret aan en bestel 2 dubbele whisky’s. Op dagen als deze zal Ze het me wel vergeven dat ik van ’s ochtends al aan de drank zit.
Jvdm: ‘Ik had me enigszins voorbereid op een andere verschijning, meestal wordt u afgebeeld als een oude blanke man met een grijze lange baard, blootsvoets en gekleed in lange wijde gewaden zonder kleur. Is dit uw enige bestaansvorm?
God: Neen. ’s Nachts verander ik in een blanke 17-jarige tienermeid, en ’s ochtends word ik wakker als een 50-jarige werkloze alleenstaande man. In de Middeleeuwen heeft een straatartiest ooit eens een tekening van me gemaakt op een maandagochtend. Ik was nog dronken en heb mijn mond voorbij gepraat. Sindsdien is die afbeelding de wereld rond gegaan. Nou ja…
Jvdm: Bent u blij dat de tijden veranderd zijn?
God: Blij? Ben je gek? Waarom denkt u dat ik hier voor u zit? Het is vijf voor twaalf, weet u dat? Vijf voor twaalf zeg ik u!
Jvdm: Bedoelt U dat we door de vervuiling en de opwarming van de aarde dreigen alles kapot te maken?
God: Wat? De opwarming van de Aarde zegt u?
De opwarming van de aarde – waar trouwens niet veel van te merken is in uw vriesland hier- is een peulenschil vergeleken met de ramp waar u voor staat!
Jvdm: Ik kan U niet volgen…
God: Bent u gelukkig?
Jvdm: Het is niet de bedoeling dat U aan mij vragen begint te stellen…
God: Ik zal het u zeggen, u bent verre van gelukkig. Niemand is nog gelukkig. Alle hoofden zijn zo suf gewiegd met materiële normen en waarden dat men zelfs niet meer beséft dat men niet gelukkig is. Men zou het bijna aan zijn buur vragen: ‘Hé buurman, ben ik gelukkig denkt u? Kunt u even aan mijn gezinssamenstelling, de standvastigheid van mijn baan en de kleur van mijn wagen meten of ik voldoende geluksfactor in mijn leven heb? En zou u dat ook even duidelijk aan alle andere buren willen meedelen? Dan kan ik weer rustig slapen vannacht. Ik slaap zo slecht, weet u …’.
Ik zal u nog iets zeggen. In de Middeleeuwen was er armoede, cholera en oorlog, maar er was ook ongekend plezier, hartstochtelijke liefde en passionele vechtlust.
Jvdm: Wilt u nu zeggen dat de Middeleeuwen een betere tijd was??
God: Wat ik wil zeggen is dat ik me hier te pletter verveel. Alles wat jullie doen en zeggen wordt virtueel vastgelegd en onderworpen aan zelfcontrole. De mensen houden elkaar in bedwang. Iedereen is bang om eruit te springen, om een negatieve facebook-status in te vullen, om een slechte score te halen, om een lelijk lief te hebben. Maar waar is de levenslust? Waar is de passie? Drink vriend, drink!
Ik neem gedwee een slok en voel een vuur in mijn buik ontbranden.
Ik besluit dit onderwerp even te laten rusten en snij een volgend en gevoelig onderwerp aan.
Jvdm: ‘Beste God, bent u er zich van bewust dat uw vertegenwoordigers zich onvergeeflijk hebben misdragen? Dat ze het pure kwaad verpersoonlijken en dat ze weigeren om daar verantwoordelijkheid voor op te nemen?
God: (stil) Er is iets dat ik wil opklaren: ik heb geen vertegenwoordigers. Dat stelletje kl**tzakken heeft zichzelf benoemd! Ze hebben mijn naam en afbeelding misbruikt om het volk te temmen, om hen angst in te boezemen en hen onder controle te houden. Ik werk alleen weet u, ik ben en werk altijd en overal alleen. Die Jezus was wel best een goeie kerel, een beetje grootheidswaanzin misschien, maar best een goeie gast. Maar de kerk… Ik schaam me diep weet u, ik schaam me diep.
Jvdm: Ik moet u iets bekennen, ik geloof helemaal niet in uw bestaan, en zeker niet in uw goeie bedoelingen. Wat is uw taak hier? Controleert u? Bestudeert u? Representeert u?
God: (stil)
Jvdm: Bestaat u echt? Als u echt zou bestaan zou het toch niet slecht mogen gaan met ons? Dat kan u toch aanpassen dan?
God: (alwetend en nietszeggend)
Eigenlijk geloof ik zelf niet in mijn bestaan. Zeg nu zelf, één entiteit die alles controleert, de maan doet schijnen en jou de liefde van je leven leert kennen, dat is toch te zot voor woorden?
Jvdm: God, wat moeten we doen om weer gelukkig te worden?
God: Leven! Vallen en opstaan, feesten en vechten. En graag zien! Heel onbezonnen en onverklaarbaar graag zien!
En zet je hoofd eens uit.
Stop met je zoveel zorgen te maken. En met zoveel vragen te stellen! Een mens hoeft zeker niet alles te weten om gelukkig te kunnen zijn. ‘Zalig is de simpele van geest’, weet u, die heb ik zelf nog de wereld in gestuurd! Jullie moeten terug op zoek naar je primaire ziel.
Ik neem een slok en sluit mijn ogen, heel even maar.
Als ik mijn ogen open is God verdwenen. Er staan twee glazen whisky voor mij, allebei leeg. Ik wenk de barman en vraag waar de dame heen is gegaan. Hij kijkt naar de lege glazen, knikt afkeurend en beweert geen dame te hebben gezien.
Ik betaal de rekening, trek mijn jas aan, zet mijn muts op en loop naar buiten. Mijn buik is warm en de zon schijnt op mijn gezicht.
Ik slaak een diepe zucht, adem de heerlijke middagspits in mijn longen, en stap met brede glimlach de rest van de dag in.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,