Ik weet nog dat de paus een bezoek bracht aan Brussel. Niet Benedictus XVI maar de wat minder conservatieve Johannes Paulus II. Op zondag was er een openluchtdienst achter de basiliek van Koekelberg waar een legertje journalisten op af zou komen. Een persruimte was ingericht en neen, deze jongen werd er niet verwacht, tenminste niet als alles op wieltjes ging verlopen.
Er was me opgedragen om permanentie te verzekeren. Mocht het nodig zijn zou ik opgeroepen worden om wat elektronisch spul weer aan de praat te krijgen. Ik had toen nog geen gsm (het gebruik ervan was toen nog niet echt courant), dus bleef er niets anders te doen dan de dag in de nabijheid van een vaste telefoon door te brengen en hierdoor het optreden van de reislustige gezant van God op aarde te missen. Niet dat het me stoorde dat ik er niet bij kon zijn. Ik vond die Pool wel wat hebben maar om er uren, staand in de zon, voor over te hebben, dat weer niet. Ik had trouwens mijn geloof in zijn alomtegenwoordige meester al lang verloren. Ik vraag me zelfs af of ik meer dan enkele weken in Hem geloofd heb.
