Eline Dehullu reageert op de Schaamteloze ode aan de Brusselse fietser van Judith Vanistendael.
Het meisje en haar lief fietsen. Dik ingeduffeld tegen de vrieskou in de lente, bovendien getooid met fluo hesjes. Ze staan naast elkaar op “de fietsstrook” – of wat daar in Brussel voor moet doorgaan – te wachten op groen licht. Een Mercedes van oud model staat achter hen, loeiharde Oost-Europese trash pop, open ramen ondanks de vrieskou in de lente. Het meisje en haar lief wachten blijkbaar een seconde te lang om te beginnen trappen wanneer het licht op groen springt: ze worden opgehitst door luid getoeter, dat ze dapper negeren.
Het meisje en haar lief fietsen verder. Naast elkaar. Dan komt de Mercedes aanstormen: gaswolk, breed zwenken, het verkeer in gevaar, iedereen moet wijken en naar hem kijken. En dan bruusk remmen vlak voor het fietsende meisje en haar lief. Met veel geste stapt hij uit de Mercedes: breed gebarend blaat hij dat het verboden is om naast elkaar te fietsen. Veel gescheld en bedreigingen. Het meisje denkt: “wat een zielig compensatiegedrag voor dat klein pietje”, en fietst verder. Een paar meter verder wordt ze ingehaald door de nog steeds breed gesticulerende en scheldende jongeman. Daarbij maakt hij tot driemaal toe de agressieve schijnbeweging haar te willen omverrijden, haar op een paar centimeter na rakend, om nadien met de middelvinger in de lucht weg te stuiven.
Het meisje en haar lief fietsen verder. Nog steeds naast elkaar, maar nu in stilte. Aangedaan door ochtendlijke autoagressie. Ze moeten halsbrekende toeren blijven uithalen om dubbel geparkeerde auto’s te passeren. Nog kwetsbaarder dan gewoonlijk als fietser in Brussel, zonder fietspaden, zonder respect. Zonder respect van automobilist, zonder respect van buschauffeur, zonder respect van overheid. Totaal aan hun lot overgelaten in deze agressieve jungle waar auto geen koning is, maar dictator blijft. En dit op dag waarop ze de schaamteloze ode aan de Brusselse fietser leest, maar zich geen held voelt…
And for the record – alsof ik me nog zou moeten verdedigen. In de wegcode staat het volgende: “De fietsers die de rijbaan volgen, mogen met twee naast elkaar rijden, behalve wanneer het kruisen niet mogelijk is.”
