Het is de tijd van de jaaroverzichten. Ook BrusselBlogt kijkt terug op een gevuld jaar met veel bijdragen over uiteenlopende onderwerpen. Een terugblik op 2014 in citaten uit onze artikels. Vandaag het tweede deel.
April
Ik heb iets met mannen. Ik wil mijn leven delen met een vrouw. Maar ik heb iets met mannen. Met Soran dacht ik dat het een toevalstreffer was. Na de banaan bij de snack om de hoek en na de ontmoeting met Süleyman, weet ik het zeker. Ik heb iets met mannen. Met mannen die een dürümzaak uitbaten, wel te verstaan. En neen, ain’t no maneater… Ik ga er wel degelijk voor het vlees. (Dürüm)
Door te schrijven schept de schrijver orde in de chaos. In een supermarkt vol aanbiedingen en verlokkingen streeft hij ernaar bewust te kopen. Het lijstje is eenmalig en vluchtig. Na gebruik wordt het weggegooid. Tot een geïntrigeerde lezer het vindt. (De schoonheid van boodschappenlijstjes)
Allen passeren ze de revue, gans het kantoor wordt zomaar te grabbel gegooid, op een doordeweekse zonnige middag in de groene Warande. (De Grote Encyclopedie van de Kleine Hardloper: Het Kantoor)
Dit project ligt op meer dan één kilometer van het station, te voet minstens 20 minuten, en wanneer men een kortere weg neemt door het park zeer onveilig, zeker in de wintermaanden. De bereikbaarheid met openbaar vervoer, zijnde de combinatie trein-tram-metro, is niet haalbaar. Dit project is tevens met de fiets onbereikbaar, wegens te gevaarlijk, gelet op de slechte staat van het wegdek. Het enige praktische en veilige alternatief is de wagen, doch ook niet echt comfortabel gelet op de slechte staat van het wegdek. (Overheidsvakbonden willen niet naar T&T)
Brussel is als het leven zelf: een beetje verfomfaaid, schoon in zijn lelijkheid. En zoals elke ware liefde: onbegrijpelijk en ongrijpbaar. Ik wil er niet te naïef over doen, de stad heeft een schaduwzijde, ze is jarenlang slecht beheerd, er zijn problemen, maar het blijft een stad die me diep en fundamenteel raakt. Dat ik er sinds mijn studies nooit meer ben naar kunnen terugkeren, dat maakt me tot op de dag van vandaag droef. Dat is zoals een echt liefdesverdriet zich laat definiëren: onslijtbaar. Ik heb al dertig jaar heimwee naar Brussel. (Dixit: een beetje verfomfaaid)
Meander op Thurn & Taxis, © Jan Neutelings
Mei
Studeren in Brussel is studeren in een wereldstad. Het hoeft geen betoog dat de politieke, multi-etnische, culturele en internationale sfeer van Brussel een grote meerwaarde betekent voor de student. Maar Brussel is geen evidente studentenstad. Brussel mist vier essentiële elementen: studentenhuisvesting, betaalbaar openbaar vervoer, een feestzaal voor studenten en een opgepoetst imago. En een aanspreekpunt om dat allemaal te realiseren en te begeleiden. (Brussel blijft als studentenstad in gebreke)
Vandaag staat de wekker sinds lang nog eens om kwart voor zeven. Het gevolg van mijzelf zowel een avond- als een ochtendmens te wanen. En van het verlangen nog eens te willen deelnemen aan de maatschappij. Straks duik ik vrijwillig de Brusselse ochtendrush in en zal ik doen alsof ik ook ergens haastig naartoe ga. De enige reden waarom ik denk dat ik geen ochtendhumeur heb, is omdat er niemand is om het op uit te werken. (Twee handen)
Leerlingen die moeite hebben met het Nederlands kunnen tijdens de middagspeeltijd of buiten school zich verder in deze taal bekwamen door, bijvoorbeeld, te sporten, dansen of musiceren in de taal van Vondel. Wie sterk is in taal en in drama kan zijn theatervaardigheden aanscherpen in een langdurige theaterworkshop, die georganiseerd wordt door een culturele partner uit de wijk. (Brede School biedt kansen voor alle leerlingen)
Of ik een regendansje te berde kon brengen? Want het is nodig. Met deze vraag werd ik binnengeleid op het terrein van La Ferme du Chant des Cailles. La Ferme de quoi? Een moeilijk bekkende naam voor iets wat in het Nederlands simpelweg Boerderij Kwartelzang zou heten. De boerderij is het resultaat van een participatief landbouwproject in de wijk Logis Floréal in Watermaal-Bosvoorde. (Over schaapjes en lammetjes)
We betreuren blootgesteld te worden aan de blik van iedereen, zoals op een markt, en publiekelijk vernederd te worden. Er heerst nu een vijandelijk en extreem gespannen klimaat. Verschillende politieagenten discrimineren ons en overschrijden daarmee hun bevoegdheden. De autoriteiten overleggen niet met ons. De rechten van de mens worden niet gerespecteerd. (Wij, prostituees van IJzer)
Een culinair feest beleef je niet enkel op basis van wat in je mond belandt. Proeven doe je met meer dan je smaakpapillen alleen, het is een totaalervaring. Wat je smaakt, wordt evenzeer bepaald door wat je ziet, hoort en ruikt. Ook je humeur en het gezelschap waarin je je bevindt, zijn doorslaggevend voor je oordeel. (Vallende sterren in Tour & Taxis)
Het beloofde brood bleef uit tot na we de laatste hap niet meer uit onze mond konden weerhouden. Jammer. De koffie die we nog wilden bestellen heeft het ook niet meer gehaald, onze arm was moe van het zwaaien, mijn nek begon stijf te worden van het omkijken, en de durf om nog extra aandacht te trekken begon plaats te ruimen voor zin om zo snel mogelijk te vertrekken. (Jammer voor de kok, want het was lekker)
Moving Brussels from Jevan Chowdhury on Vimeo.
Juni
Alles bij elkaar was het een verrijkende ervaring om een dagje voorzitter te zijn. Maar het vergde wel veel voorbereiding, geduld en organisatorisch talent. Zonder goede begeleiding was het mij als debutant niet gelukt. Ik hoop nu vooral dat nieuwe verkiezingen een tijdje uitblijven. Mijnheer de president slaapt zacht. (Voorzitter voor een dag)
Van Istendael beschikt over de gave van het woord en gebruikt zijn stilistische brille graag voor polemische doeleinden. Als minnaar van de stad mag hij zich kritisch uitlaten over zijn geliefde. De overdrijving is daarbij zijn favoriete stijlfiguur. (Arm Brussel herlezen)
Er wordt beweerd dat katten steeds op hun poten terechtkomen en voor België zal dat ook wel gelden. Periodes van onduidelijkheid en aan chaos grenzende onzekerheid zullen in de toekomst nog wel voorkomen maar, ondanks de verregaande complexiteit van het staatsbestel, is in het verleden steeds gebleken dat die werkbaar bleef. Revolutie en anarchie maken geen kans omdat niemand goed weet hoe machtsconcentratie in vraag te stellen. (Leviathan in Brussel)
In theorie mag je in Brussel nergens een snelheidsduivel zijn en toch mag je in de praktijk heel veel. Op de ‘lanen des doods’ is er welgeteld één flitspaal, en uiteraard kent iedereen die. In Brussel geeft de straffeloosheid op heel wat vlakken vleugels, the sky is the limit. (De stadssnelweg)
Zijn introductie tot de jazz beleefde hij toen hij als negenjarige snaak Benny Goodman op de Grote Markt zag optreden. In hetzelfde jaar bezocht hij met zijn ouders de legendarische Expo 58. Hij herinnert zich ook nog precies de heilige schrik die hij opliep toen zijn broer Leon deed alsof hij van de Albertbrug in Schaarbeek was gedonderd: “Hij heeft me toen uitgelachen. Dat doet hij nog altijd.” (Didden goes Brussels)
In de Brussel Kanaalzone kom je ook de wijken Oud-Molenbeek en Kuregem tegen. Dit zijn oude arbeiderswijken die tegenwoordig de functie van aankomstwijken vervullen. Gelukszoekers van over de hele wereld vinden hun eerste Brusselse woning vaak in deze wijken. Ik vond deze koffer, die ik tegenkwam aan de Nijverheidskaai in Sint-Jans-Molenbeek, erg symbolisch voor deze buurt. (Brussel is rauw en vrolijk langs de Zenne)
© Jochem Oomen
