Op de Oude Graanmarkt bundelen bomen het felle licht tot krachtige stralen die groepen kinderkopjes accentueren. Een stalen giraf vist een loodzware theezak uit een container. De luidruchtige toerist definieert zichzelf vandaag als manzwangere bierton, vacuüm gezogen onder een fluoroze polo en nepleren heuptas, voortbewogen door coureursbenen in safaribruine broekspijpen en casual herenschoenen met witte zool.
Foto © Lieselore Van Hertum
Een romavrouw vraagt om een aalmoes. Haar doelwit mompelt ‘Je suis désolé’, zonder goed te weten wat hem net spijt.
De slungel met blinkend zwart nektapijt en donzige snor verovert het laatste vrije bankje. Zijn pet balanceert grotesk op zijn hoofd, als het te kleine kroontje van een sprookjesprinses. Een t-shirt wrikt zich in kreukels onder zijn oksels en wassend zweet lijmt de trainingsbroek aan zijn ledematen. Bij het betreden van de City 2 beval een bewaker hem om zijn gedachten achter te laten. Hij vergat ze terug te vragen bij het buitengaan.
Er weergalmt een commando: ‘Allez Bobby, kom, plus vite!’ Het vindt weerklank bij een witte bichon frisé. ‘t Beest heeft een grotere kop dan nodig.
Aan de oesterbar, met panoramisch zicht op de terrassen en op het kerkportaal, strandt een gegidste troep adolescenten. De uiteenzetting over kerkelijk leven krijgt dezelfde bijval als muzak in een te warm metrostation. Een kwintet giecheltrienen en hitsige posterboys reageert verrast wanneer de sliert zich opnieuw in beweging zet. Met de verwarde haast van een karaokezanger die het gemiste begin van zijn liedje recupereert, lichten ze de smartphones uit hun holsters, vellen het plein met een reeks voltreffers.
