Slagerij Vercammen vind je niet tussen de zoekresultaten van Google. Maar Jean-Marie bestaat, écht. Hij slentert geregeld langs de Molenbeekse kanaalkant. Je herkent hem aan zijn schouders die ontleend lijken aan een blanc bleu belge, aan de twee vetrollen in zijn nek die als witte pensen op elkaar gestapeld liggen, maar vooral aan de diepe frons op zijn voorhoofd.
Halouf, Berbers voor ‘varken’. Het stond in slordige blokletters op zijn rolluik gestift. Jean-Marie Vercammen verdenkt het crapuul uit de wijk Zwarte Vijvers, de afgunstige eigenaars van de boucheries halal. Hij laat er zijn ochtend niet door vergallen, bergt de fles white spirit op en slaat zijn slagersschort om.
Al drie generaties lang houdt Slagerij Vercammen stand als een gezellige ontmoetingsplek op de westelijke kanaaloever van Brussel. Het is een lieu de mémoire waar oude knarretjes in Brussels patois hun hart komen luchten. Nu zijn dochter Clara aan het einde van dit schooljaar afstudeert, lijkt de opvolging verzekerd.
Sinds de crisis van de jaren zeventig wordt zijn werkvreugde overschaduwd door de prijzenslag van de exotische slagerijen. Jean-Marie vindt ze nestbevuilers. Zelf is hij een van de laatste ambachtelijke slagers in de vijfhoek, een koppige Brusselse ket met het hart op de juiste plaats. Jean-Maries klanten hebben het niet breed en waarderen de gulheid waarmee hij het gehakt of de ossentong op zijn weegschaal wikt en er steevast een paar honderd gram aan toevoegt. Zijn altruïsme vertaalt zich maandelijks in een boekhoudkundig deficit waar stielkennis maar weinig gewicht tegen biedt.
Wat Jean-Marie niet vermoedt wanneer hij de grijze randen van de préparé nog eens omroert en de hespen tot een tableau vivant schikt, is dat vandaag een man in linnen pak, katoenen shirt en gestippelde zijden das de winkel zal betreden, met een stapel niet beantwoordde aanmaningen tot betaling en een dagvaarding onder de arm. En dat Clara nog voor zijn komst zal bekennen dat ze al vijf maanden lang heimelijk afspreekt met Yassine, een jongen uit haar klas die zijn jaar overdoet. Dat ze de Koran is beginnen lezen. En besloten heeft om de zaak niet over te nemen.
