Categorieën
Podium

Zwangere Guy bevalt van een potig debuut

Zwangerschapsverlof vol. 3. Geen vol.1 of 2, fuck it, daar doet Zwangere Guy niet aan mee. De kleinste van de hoop heeft energie voor vier. Geef hem een microfoon en hij rapt de levenslessen recht in je gezicht. Welkom in de wijze wereld van Gorik van Oudheusden.

We kennen hem als Omar G, de hyperactieve telg van de STIKSTOF-crew. Het bodemloze vat vol teksten, charisma, lef en zelfvertrouwen. Dat hij klaar was om zelf naar de voorgrond te treden, stond in de sterren geschreven. Dit is een soloplaat, maar niet het werk van een man. Als je de shoutouts in de outro beluistert, hoor je dat er een resem muzikanten en vrienden bijdroegen aan zijn debuut. Net als bij Roméo Elvis komt Jan Paternoster ook hier een dromerig riffje leveren voor ‘BXL finest’, een tributenummer voor de handlangers van STIKSTOF. De vele samenwerking zorgen ervoor dat er nooit enige vorm van eentonigheid in de plaat sluipt, al ontbreekt er door die features misschien wat samenhang. We krijgen eerder een verzameling van leuke nummers dan een echt doordacht album met een uitgewerkt thema. Verwacht dus geen verhalen à la Kendrick Lamar; laat hem gewoon los met zijn compagnons en aanschouw het theater van komische scherpzinnigheid. Er is al genoeg miserie in de wereld.

Zwangere Guy verloochent zijn afkomst niet. Hij is een ket, un vrai bilingue, een dichter van de straat. Woorden schipperen tussen Frans, Nederlands en het sappige Brusselse straatdialect. Taalbarrières? Nooit van gehoord, fieu. Met humor en finesse golft Guy zich een baan door de hoofdstad, waar het gras groener is dan aan de overkant, voordat het opgerookt wordt. Vele nummers zijn ondergedompeld in hogere sferen. In ‘Wrap remix’ en single ‘Jij niet zien’ rapt hij niet, hij praat over hazy beats. ‘ZG is zo haai’ is zowat het meest hilarische intermezzo ooit waarin je beseft dat alles niet zo serieus genomen moet worden. Dat dit grapje het uiteindelijke album gehaald heeft, typeert het je m’en foutisme van de Brusselaar. In de hellhole van Gorik schijnt de zon tegenwoordig altijd, hij heeft de buik vol van vooroordelen en stereotypes. Met een kamerbrede glimlach staat de koning van de woordspelingen in het leven. Leun achterover en zweef mee op de laidback vibes die ‘Zwangerschapsverlof vol 3’. omgeven.

Toch is het leven niet altijd een ponykamp. In ‘Outfit van me daddy’ verwijst hij hier en daar naar zijn zware verleden. Soms komt de Brusselaar hard en dan bedoelen we ook echt staalhard. De grauwe metronoom treedt in ‘Tourette’ voor het eerst op de voorgrond. De zwevende Zwangere Guy daalt neer. De trappy beats laten geen spaander heel van de chille sfeer die de rode draad doorheen het album leek te zijn. Agressief en guyvaarlijk hakt hij alles kapot. ‘Tyler Durden’, een verwijzing naar het hoofdpersonage uit Fight Club, is de volgende wagon in de hyperkinetische trein. Zo schudt Zwangere Guy je wakker uit een wazige droom. Het is dan ook tijd om op te staan en de real G te ontdekken. Brussel is meer dan mannen in maatpakken, quoi.

Geerhard Verbeelen schreef deze recensie voor de muzieksite Indiestyle.

Share