Als je van Brussel naar de wereld gaat is er de noodzakelijke stop: Europa. Daarom ging ik naar Libanon om Europa te ontmoeten volgens de mythe over Zeus en Europa. Ze is een bloemenplukkend meisje dat een Fenicische prinses symboliseert die door Zeus wordt meegenomen naar het eiland Kreta. Elke wereldburger zou eerst Europa en haar hoofdstad Brussel moeten beminnen voor de stap naar de wereld te wagen.
Op school in Dilbeek leerde ik vol van interesse de verdragen die de EU vormgaven en bij mijn buitenlandse vrienden pochte ik altijd dat ik uit Sint-Genesius-Rode kom, waar namelijk Paul-Henri Spaak zijn laatste jaren van zijn leven spendeerde en waar Herman Van Rompuy woont.
Toch heeft het niet mogen zijn, mijn leven heeft zich lang in de periferie van de wereld afgespeeld, Europa kwam lang niet op de radar.
Mijn eerste zet om Europa beter te kennen was contact opnemen met Hendrik Vos (professor aan de Universiteit Gent) om mij boeken aan te raden. Daarna begon ik rond te hangen in de Europese wijk in Brussel en sprak met mensen die voor de EU werkten.
Ik leerde snel dat ik bij het begin moest beginnen, zeker toen ik bij de viering van 60 jaar Europa het Luxemburgplein blauw zag kleuren. Iedereen voelde zich in Brussel ‘Europeeër’.
Ik begreep de essentie niet van dit woord: ‘Europeeër’. Is dit dan een volk? Of zijn wij volgens taal georganiseerd? Of om nooit meer oorlog te hebben? Ik vond mijn antwoord in de Griekse mythologie rond de Europese Unie.
Zoals elke goede polyglot ging ik op zoek naar de betekenis van het woord en ik kwam uit bij de mythe van Zeus en Europa.
Dus dacht ik: “Ik zal me maar “een lief” gaan zoeken in Libanon als goede Brusselaar en ‘Europeeër’, bijvoorbeeld een Fenicische prinses, het zogezegde bloemenmeisje, Europa.”
De grap was dat ik daar niet alleen was met dat idee. Iedereen kwam dat daar zoeken en iedereen speelde daar het spelletje van het bloemenmeisje, Europa.
Toen realiseerde ik mij op de vlucht terug dat de vrouw die mij drie jaar lang in Brazilië heeft gehouden, eigenlijk met de naam van een bloem en een Portugese adellijke familienaam aan moederskant mijn Fenicische prinses was.
Toch laat ik mij niet leiden door de begeerte om Europa weer te beminnen en terug te keren naar Brazilië. Ik ben namelijk Zeus niet (ik ondersteun deze wereld niet). Ik ben nog altijd een idealist die de Wereld wil veranderen door evolutie en niet de wereld , zoals wij die kennen, wil oplappen voor die vergaat door de opwarming van de aarde, een nucleaire ramp of de fratsen van Donald Trump.
Ik wil nu eenmaal verder de wereld in om kennis te beheersen om deze ooit eens wijs te kunnen toepassen in de wereld.
