Op mijn wandeling tussen Molenbeek en St-Gilles, kwam ik weer veel stof tegen voor een blog. Het is ongelofelijk wat een goudmijn Brussel is voor de fotojournalist. Toch wil ik het hier niet over hebben, ik wil hier een lans breken om een stereotiep uit de wereld te halen.
Toen ik terugkwam van Saint-Gilles, liep ik lang de ‘Boulvard Lambermont’. Een Marokkaanse man riep mij toe : ‘Anta soery‘, ‘Jij bent een Syriër!’.
Hij had een wonde onder zijn oog, die zeker genaaid was met 10 hechtingen. Ik kreeg medelijden, dus begon ik een gesprek met hem in het Arabisch. Ik vertelde hem dat ik in Marokko had gewoond en dat mijn heimat in Sint-Genesius-Rode ligt, dit is namelijk de plaats waar mijn grootouders woonden en mijn ouders zijn opgegroeid, dus ik ben 3ard min aSlin uit Sint-Genesius-Rode. Dat geloofde hij niet…
Mijn Arabisch ging echter niet zo vlot die avond, tussendoor zei ik: ‘Goede avond’, aan de familie die op straat woont bij het ‘musée des égouts’ omdat ik daar op de heenweg een foto had getrokken. Toen ik overstak zei ik tegen de man die mij nog altijd over Marokko zat uit te vragen, dat ik in Souissi had gewoond en gestudeerd in Marokko. Hij wees naar een supermarkt, en ik las Marjaan !
Ik trok het mij niet aan, nam afscheid en liep richting Molenbeek, de kleine ring af. Opeens schoot het mij te binnen : Marjaan ? Is dat niet de supermarkt van de Koning van Marokko.
Back to the days
Ik was gefascineerd door die supermarkt, dus ik keerde onmiddellijk terug om een foto te nemen. In Marjaan, haalde ik namelijk mijn eerste didactische woordenboeken Arabisch in 2008, dat bleek een enorme steun voor mij omdat ik zoals een monnik Arabische woorden begon te leren.
Op het einde van mijn studie noemden ze mij op school in Marokko de Qamoes, de woordenboek, omdat ik zoveel Arabische woorden kende. Ik was ook voor mijn 25ste verjaardag in Marokko in September 2011, tijdens de Ramadan dan nog wel.
Al die mensen met hun stereotiepen over de Moslimwereld, zullen nu lik op stuk krijgen : Op mijn school mochten we geen alcohol drinken, maar ik dacht voor mijn verjaardag moeten we toch iets drinken. Ik woonde toen in Cité Administratif. We begonnen rond te vragen waar we eventueel alcohol konden vinden ?
De Franse supermarkt op de ‘Boulvard Mohammed 6’ daar was de alcohol afdeling gesloten. We gingen naar Marjaan, die supermarkt die ik nu heb ontdekt in Brussel, om onze boodschappen te doen. Daar was de alcohol afdeling helemaal afgesloten, maar we vroegen aan iemand van de winkel : ‘Het is mijn verjaardag, kunnen we eventueel alcohol kopen’ ?
We kregen een positief en mochten twee paletten bier meenemen uit dit gebarricadeerde ‘Fort Knock’s’, we moesten het zelf niet bedekken. We kwamen toe in ons appartement en verstopten het onmiddellijk. Toen belden we de vrienden van de school en mijn Marokkaanse vrienden, omdat het mijn 7de maand daar was, dus ik had daar al kennis gemaakt met wat mensen ondertussen.
Mijn Marokkaanse vrienden kwamen wat later na de ‘iftar‘ en het feest kon beginnen in ‘cité administratif’, waar de ambtenaren van het regime wonen. We dronken heel de avond en onze vrienden dronken frisdrank, alleen de chips werden gedeeld.
Een mooi streepje van hoe culturen en religies kunnen samenleven. Elkaar ruimte geven lijkt mij de oplossing en kunnen interageren, dat is eigenlijk de bedoeling van deze blog aan het worden.
We werden er altijd een sterkere vriendengroep door en ondertussen vormen we een uitgebreid netwerk Arabisch sprekers en native en non-native wereldwijd.
Volg Willemjan Vandenplas op zijn Blog of Website
