Categorieën
Ontdek je plekje People & Lifestyle

De wereld zakt in de zee, de zee zakt in de wereld

Terwijl mijn vrienden zich laten uitkopen door buitenlandse mogendheden, waarde oordelen uitspreken omwille van werkethiek, transitiedenken, antikoloniale gevoelens en solidariteitsdenken, modder ik nog een beetje aan in het ouderlijk huis in de dorpskom. Ik ben al lezend en al schrijvend mijn eigen put aan het graven, maar als ik dan toch één boek zou mogen voorschrijven dan is het wel dat van : « De droom van de Ier » van Mario Vargas Llosa.

De maan en de zon maakten hun cyclus (c) willemjan vandenplas (gsm)

Je zou kunnen zeggen dat de schoenmaker  bij zijn leest blijft, want ik ben op een boogscheut van mijn ouderlijk huis gaan wonen. Misschien moest ik dan toch eens nadenken over wat ik ga doen als ik uit mijn put kom.

Toch is er hoop, omdat ik een bord eten gratis kreeg nadat ik een artikel over het veganistische restaurant Moonfood schreef. Voor een bord groenten geef ik dan ook mijn leven. Je kan het zo bekijken. Na zeven vette jaren, zeven magere jaren. Dat moet ook want toen Hossam van de pitazaak Chico aan het Sint-Goriksplein het Arabisch zei  dat ik er maar niet magerder op werd, werd de realiteit duidelijk : « Ik ben veel verdikt, sinds ik gestopt ben met roken ». Toch geniet ik er enorm van omdat ik nu weer lange tijd kan lezen zonder elke keer naar buiten te moeten lopen om een sigaret te roken.

Back to business. Ik moet hier na mijn bord veganistische voeding van bij Moonfood, nog een slag slaan. Binnenkort ga ik namelijk definitief alleen wonen. Genoeg boomerang-kindje gespeeld. Ik moet dus mijn rekeningen kunnen betalen. En ik spreek hier niet alleen over de financiële rekening, maar ook de rekening van mijn gedrag, schrijven, verwaarlozing van mijn gezondheid. Voor een mens zoals ik is de echte wereld hard. Via Facebook kreeg ik alvast een voorsmaakje, via mijn vrijwilligerswerk werd ik er mij van bewust en via mijn lezen kon ik hopelijk de bagage hebben om mijn mannetje te staan. Vroeger keek ik via een raam naar de wereld en nu ben ik effectief met die wereld aan het interageren.

Ik zie mijzelf als een helende schrijver, maar eigenlijk breng ik de verhalen die ik lees in boeken en pas deze toe op de samenleving, dus weinig origineel en te relativeren tot enkele laatste reflexen van de creative geest voor dat die “game over “ zegt. Zo’n boek waar ik veel inspiratie uit haalde is « De Droom van de Ier ». Soms voel ik mij Roger Casement, die eerst een aanklacht doet tegen Leopold II en dan in Brazilië zijn reputatie verliest. Ik spiegel mij daar aan, omdat ik een man van verdienste was en nu is eigenlijk elke erkenning gewist.

Tabula rasa, het is vanaf nul beginnen weer, maar nu met enkele dertiger jaren en een paar chronische ziekten, begint de strijd tegen de biologie. Het enige wat mij heeft kunnen redden is mijn nationaliteit, een vriend van de familie zei nog na een van mijn identiteitscrisissen: gij zijt van hier!

Misschien is het grote vraagstuk van mijn generatie de millennials: Who am I? Toch blijf ik het belangrijk vinden van over mijn zoektocht naar de wereld te schrijven. Iedereen weet precies hoe de wereld werkt, ik besef te vaak hoe weinig ik weet.

Kijk, Corinthians is kampioen van Brazilië! Herinner je, de voetbalploeg die een dictatuur omver wierp?

Willemjan Vandenplas is blogger. Bekijk zijn werk op Facebook en zijn website

Share

Door Willemjan

Willemjan is geboren en getogen in de rand van Brussel, maar zijn sociaal leven speelt zich voornamelijk af in Brussel zelf. Vanaf het middelbaar tot zijn dertigste heeft hij veel gereisd in het Westelijke halfrond en nu trekt hij naar het Oosten om zijn wereld rond te maken. Ondertussen als hij terugkeert naar zijn veilige haven Brussel, schrijft hij op Brusselblogt.be.