Bovenstaande titel werd niet door mezelf uitgevonden, maar door minister van justitie Koen Geens. Gelijk heeft hij; anno 2017 wordt onze stad nog steeds bestuurd alsof het een kleine provinciestad is. We worden geleid door 19 mannen en vrouwen, met elk hun schepencollege en gemeenteraad. 19 verschillende schepenen van openbare ruimte, sociale zaken en andere aangelegenheden, onder het motto: “Wij weten wat goed is voor onze gemeente”.
Nu, in een-door-lintbebouwing-uit-de-grond-gestampt-dorpje in het verre Vlaanderen is zoiets perfect mogelijk, aangezien de grenzen, die beginnen aan het patattenveld, duidelijk zijn afgebakend. Maar dergelijke redenering is absoluut geen optie meer in een metropolitane omgeving zoals Brussel.
Kafka in eigen stad
Men slaagt er in Brussel maar al te goed in om holistisch beleid tegen te werken onder het motto van ‘gemeentesoevereiniteit’. Wij, of zij, vergeten natuurlijk met ons allen dat ‘onze’ gemeente ons handenvol geld kost, want al die diensten en mandatarissen moeten betaald worden. Mochten de 19 baronieën harmonieus met elkaar samenwerken, dan zou er veel minder frustratie zijn bij de bevolking en bij buitenstaanders.
Maar dat doen ze hoegenaamd niet, een bloemlezing:
Wanneer de Brusselse metro werd aangelegd, kwam er een ‘njet’ van rijke gemeenten. Het zou gespuis aantrekken. Vandaar dat een gemeente zoals Ukkel bijvoorbeeld nog steeds niet goed te bereiken is met ‘alternatieve’ vervoersmiddelen.
Wanneer je je beklag doet over sluikstort in je straat, wordt de schuld doorgeschoven omdat het over respectievelijk een ‘gewestweg’ of ‘gemeenteweg’ gaat.
Wanneer het Gewest overstapparkings plant om het centrum te ontlasten, stoot dit op een ‘njet’ van de bevoegde schepen in Ukkel.
Wanneer de befaamde piétonnier geld moet krijgen van Beliris van Didier Reynders van de MR en MR eigenlijk in de oppositie zit op gewestniveau. Door welk geknoei komt de timing van de werken dan in het gedrang?
Wanneer je vaststelt dat iedere gemeente nog steeds een Schepen heeft die (ook) bevoegd is voor toerisme, terwijl we ons als hoofdstad van Europa toch willen profileren als ‘Brussels’ en niet ‘Visit Ganshoren’?
Wanneer je als inwoner van Elsene meer korting geniet voor een museumbezoek aan het fantastische Museum van Elsene dan een inwoner van Vorst, omdat je nu eenmaal een straat verder woont.
Wanneer er wordt aangekondigd om de snelheid van auto’s te beperken in de Leopold II tunnel repliceert burgemeester van Koekelberg, Philippe Pivin, hier geen rekening mee te zullen houden.
Wanneer je als Anderlechtois wil gaan zwemmen in Brussel-Stad moet je hier extra voor betalen.
Wanneer het Gewest beslist om vanuit een holistische visie, omdat mobiliteit geen gemeentegrenzen kent, beslist om fietspaden aan te leggen op strategische assen, kan een gemeentebestuur naar de rechtbank trekken.
Wanneer parlementsleden of regeringsleden in de meerderheid op gewestelijk niveau, in de oppositie zitten op gemeenteniveau. Schizofreen politiek voeren is mogelijk in Brussel.
Wanneer een kind naar school moet, wordt er best voor het Nederlandstalig onderwijs gekozen omdat het Franstalig onderwijs ondermaats wordt bevonden. Ouders spreken geen Nederlands, en leerkrachten zijn verplicht om te communiceren naar ouders in de taal van de school. Wanneer kinderen, leerkrachten en ouders niet meer kunnen communiceren in de Brusselse context, dringt immersie-onderwijs zich dan niet op?
Wanneer je gemeentebelasting moet betalen, betaal je ironisch genoeg als inwoner van een rijke gemeente zoals Ukkel minder dan een inwoner van Molenbeek.
Wanneer iedere gemeente nog twee cultuurcentra (NL + FR) heeft, wordt het dan geen tijd om samen aan een veel rijkere cultuurbelevenis te gaan doen?
Wanneer je fiets wordt gestolen in de ene gemeente, maar eigenlijk in een gemeente van een andere politiezone woont, ze je informeren dat je toch naar je eigen kantoor zult moeten gaan. Ook al ben je in shock, madame.
Lacht u, of vloeien de tranen van uw wangen? Dit systeem is een katalysator van ongelijkheid en daar heeft de burger genoeg van. Ironisch genoeg blijken politici de ernst van de zaak nog niet door te hebben. Hoe zou je zelf zijn wanneer het systeem dat je zelf zo naarstig in stand wilt houden, onder druk komt te staan? Weglachen, en verder doen.
Neen, mensen die hier écht graag wonen weten dat het anders moet: één bestuur, één politiezone en zoveel méér Brussel. Voor een grootstad heb je grootse politici nodig.
Deze tekst verscheen eerder op de blog Lambyk. Kwinten Lambrecht schrijft er over Brussel, communicatie, duurzaamheid, mobiliteit en een vleugje politiek.
