De liefde is weer in het land. Op woensdag 14 februari is het weer de grote dag dat alle koppels in Brussel elkaar als tortelduifjes omarmen en de grote woorden uitspreken: ik zie je graag! Liefst in zo veel mogelijk talen, geuren en kleuren. Zo hebben we dat het liefst in Brussel.
Brussel zal nooit de stad van de liefde worden. Dat valt te beurt aan onze buur Parijs. Hoe kan het anders met zo’n poëtische taal? Frankrijk is het land waar we leerden dat op liefde geen leeftijd staat.
De president van Frankrijk heeft het wel voor de vrijgezellen, omdat hij onze actieradius met enkele jaren deed vergroten. Tegenwoordig kan alles op het vlak van de liefde, als het maar leidt tot meer koppels en voornamelijk meer liefde in deze wereld
De laatste jaren zag ik menige vriend verdwijnen in relaties. Ik geef voor niets minder dan de liefde mijn vrienden op. Zo gaat dat. Eenmaal de dertig gepasseerd, gaat het relatief snel. Mijn maten worden als rode tulpen weggeplukt, maar ik besef steeds meer dat ik op mijn schrijftafel nog een heel boeket heb staan.
De rode tulpen op mijn schrijftafel hadden alleen een decoratieve functie tot ik zag dat er wat hersenspinsels zich rond hen aan het organiseren waren en dat ik nog eens de moed had om er een stukje over te schrijven.
Och ja, mijn rode tulpen zullen ook dit jaar weer gewoon verwelken en dan gaat het leven weer zijn normale gang. Misschien koop ik volgende jaar gewoon gele tulpen. Dat zou al veel oplossen.
Willemjan is blogger. Bekijk zijn werk op Facebook of op zijn website.
