Categorieën
Den Vijfhoek Onderwijs Reizen & Toerisme

Op de Brusselse straten spreekt men ‘Frabisch’

Brusselblogger Willemjan kreeg genoeg van de miserie waar sommige mensen in leven in Molenbeek en deed zijn eerste goede daad van de Brusselse Lente, omdat in Molenbeek één een probleem heeft met architectuur en twee er niet genoeg aan gezonde en geïntegreerde cultuur gedaan kan worden.

Als je ‘In Molenbeek’ leest van Hans Vandecandelaere dan leer je dat oud-Molenbeek zo populair is onder arme mensen omdat daar gemiddeld de kleinste en goedkoopste appartementen zijn in Brussel. Zit ik nu niet al exact een jaar mijn Arabisch-Franse tandemtaaluitwisseling daar te doen in zo’n klein appartement.

Meestal ga ik een koffie drinken bij Shadi, een Syrische vluchteling uit Dera’a, en ‘papotten’ we een beetje over de actualiteit in het Midden-Oosten en over de beslommeringen van het dagelijkse leven. We spreken Frans en Arabisch door elkaar. Ik begin dat ‘Frabisch’ te noemen. Zijn Frans is tegenwoordig bijna beter dan dat van mij na 4 jaar en 6 maanden in Brussel. Ik heb natuurlijk het voordeel dat ik nog Nederlands kan op de arbeidsmarkt, maar binnenkort wil hij dat ook leren.

Shadi zat vandaag weer te paffen gelijk een Turk, zoals de Syriërs werden genoemd toen het Ottomaanse rijk nog over die gebieden regeerden, dus ik die nu al 2 jaar zonder één ‘siggy’ zit besloot het raam open te trekken en die man eens uit zijn kot te halen voor een ‘Walking Language Exchange’.

De taalutiwisselingsorganisaties schieten als paddenstoelen uit de grond in Brussel, maar niets beter dan een geïntegreerde en gezonde taaluitwisseling. Geen betere manier om een frisse geest te hebben dan tijdens een kuiering door de stad. Of het nu sigarettenlucht van Shadi’s sigaretten is die ik inadem of de Brusselse ongezonde lucht die astma veroorzaakt bij de jongsten. Ik dacht dat we maar beter eens de beentjes konden strekken.

We trokken door de Vierwindenstraat naar het kanaal en vandaar langs de Leopold-2-laan naar Rogier en dan naar het Centraal Station waar onze wegen scheiden. We spraken ondertussen een mengeling tussen Frans en Arabisch, gelijk de Marokkanen hé, maar wij spreken wel hoog-Arabisch.

Tijdens onze wandeling praten we over de Brusselse architectuur. Het was opvallend hoeveel Bruzz-weetjes Shadi wist. Hij kende bijna heel de skyline van Brussel. Hij was dan ook architect in Syrië omdat hij met autocat kan werken en hij heeft ook een diploma marketing, waarmee hij niets doet.

In ieder geval, toen we door de ‘Galerie de la Reine’ liepen, werd mij duidelijk dat onze wandeling een hoog toeristisch gehalte begon te krijgen, terwijl Shadi nu al bijna 5 jaar in Brussel is als Syrische politieke vluchteling.

Jeetje, de oorlog in Syrië duurt nu wel al heel lang!

Willemjan Vandenplas is blogger. Bekijk zijn werk op Facebook en zijn website.

Share

Door Willemjan

Willemjan is geboren en getogen in de rand van Brussel, maar zijn sociaal leven speelt zich voornamelijk af in Brussel zelf. Vanaf het middelbaar tot zijn dertigste heeft hij veel gereisd in het Westelijke halfrond en nu trekt hij naar het Oosten om zijn wereld rond te maken. Ondertussen als hij terugkeert naar zijn veilige haven Brussel, schrijft hij op Brusselblogt.be.