Kunstenaars kunnen heel ver gaan in hun bizarre zoektochten, het is bekend. Dit jaar op Brussels Gallery Weekend, het summum van het kunstgebeuren in onze stad, tellen we een meester-uitvinder in de rangen, iemand die het licht heeft gezien en heruitgevonden. Adrien Lucca toont het licht. Het licht, dat we zo vaak niet zien, omdat het normaal is.
Licht is onzichtbaar zonder materie. De pigmenten op een schilderij nemen het over. Lucca laat die pigmenten, die hij met wetenschappelijke zorg uitkoos, reageren op zijn zelfgemaakte, programmeerbare lichtbron. Je staart in de geometrische patronen die met Jan Van Eyck-geduld zijn aangebracht en ziet voor je ogen vier kleurfasen in elkaar overgaan.
Bij LMNO in de Eendrachtstraat 31, Elsene, van 11 tot 18 uur
Dit jaar stelt het Gallery Weekend zich wat bescheidener op. Geen VIP-wagens die bezoekers rondrijden, geen eigen exporuimte voor de Brusselse selectie jonge kunstenaars, en zelfs geen nieuwe totebag. En ook geen m’as-tu vu op een grote receptie. We vallen terug op de essentie: met een Villo-fiets van galerie-buurt naar galerie-buurt schakelen, en kunst ontdekken.
De jonge Brusselse kunst krijgt onder de naam Generation Brussels in vitrines een plaats, in de Regentschapstraat, in de Louiza-galerij, aan een raam van Muntpunt en in de Lebeaustraat.
Koenraad Tinel, aan wie Bruzz een schitterend artikel wijdde, zit in het parcours met tekenwerk, in dezelfde buurt als Adrien Lucca, maar als je hem in het lang en het breed wil zien, moet je naar de vernieuwde Gare Maritime in Molenbeek/Laken (Tour&Taxis), de grootste nieuwe houten constructie in Europa (we mogen verbaasd zijn). Daar vind je Tinels vervormingen van mens en dier in een parade naar het einde der tijden. Ook zijn ‘Europa’ staat er te kijk, toch wel speciaal want het gigantische beeldhouwwerk kwam uit ’s kunstenaars eigen tuin over. Op zijn zesentachtigste is de kunstenaar onvermoeibaar.
Vorig jaar verraste La Patinoire/Valérie Bach ons met een exquis overzicht van Belgische geschilderde abstractie na de Tweede Wereldoorlog, als een les in kunstgeschiedenis, in hun unieke ruimte aan de Veydtstraat in Sint-Gillis. Dit jaar geven ze ons genereus en consequent het vervolg: vijf Belgische vrouwen uit diezelfde periode. Het is en blijft, vreemd genoeg, een ontdekking om vast te stellen dat de kunst ook toen al vrouwelijk was. Berthe Dubail, Francine Holley, Antonia Lambelé, Gisèle Van Lange en (de bekendste) Marthe Wéry, wie kent hen? Vijf verschillende richtingen in de abstractie.
Richard Aldrich (1975) bij het prestigieuze Gladstone toont werk tussen abstract en figuratief dat qua toets en kleurenpalet naar Gustav Klimt verwijst.
Bij Rodolphe Janssen (Livornostraat 35) zet Tom Poelmans het Vlaamse primitief opnieuw op doek en papier. Uiterst precies en bedreven. Licht naïef van stijl. Kleurrijk als een gerestaureerd Lam Gods. En bovenal onze actuele eind-van-de-wereld-angsten in Bijbelse taferelen en rode vlammen drenkend. De vroeg-middeleeuwse voorspellingen staan op stapel.
Ook in het stadscentrum zitten galerijen. Greta Meert zit er sinds 1988. Liam Everett toont er zijn California state of mind, schilderkunst om van te snoepen, en beneden wordt het serener met Katinka Bock (°1976, Frankfurt am Main), in een landschap, een taal, een ontdekkingsreis.
Ik betrap mezelf op mijn didactische tics als ik jullie eraan wil herinneren dat een tentoonstelling tijd vraagt. Laat je niet vangen aan de veelheid van een parcours als dit (38 galeries). Kijk, neem de tijd, verdwaal, vergis je, vind. Denk niet: ik ken dit soort schilderijen. Laat het inwerken, zie wat het naar boven brengt.
Het speciale collaboratieve project ‘La Maison de Rendez-Vous’ in de Jef Lambeauxlaan 23 in Sint-Gillis, gehuisd in het schitterende geometrische art nouveau-decor van de tweede generatie, doet het werk van Margaret Lee heel mooi met het interieur contrasteren. It is OK to make yourself unintelligable, noteert de artieste.
Tot zover enkele tips. En nu naar buiten.
Brussels Gallery Weekend, 3-6/09-20
https://www.brusselsgalleryweekend.com/
