Zwangere Guy heeft vorige week weer een memorabel optreden gegeven in een uitverkochte Ancienne Belgique. De concertzaal is een tweede huiskamer voor hem geworden, vlak tegenover zijn opnamestudio boven café Les Brasseurs. In het voorjaar van 2019 bezegelde hij er zijn doorbraak als soloartiest met een weergaloos concert. De grote poort achteraan op het podium zwaaide open, en in camouflageoutfit betrad de Brusselse rapper toen de bühne. Begeleid door pompende beats, kwam, zag en overwon hij. Drieënhalf jaar later hield hij het een pak soberder en overtuigde hij als geboren rasverteller en charismatische frontfiguur van een jazzcombo.
Zwangere Guy, nom de plume van Gorik van Oudheusden, heeft de voorbije jaren niet stilgezeten. Hij bracht, na ‘Wie is Guy?’, nog twee soloplaten en een album met zijn broeders van Stikstof uit, nam tracks op met andere rappers, speelde festivals en zalen plat in België en Nederland. Enkel de coronacrisis in 2020 en 2021 zorgde voor een noodgedwongen pauze. Wie herinnert zich nog het virtual-realityconcert in de gameomgeving van de Nouvelle Belgique, een flauw afkooksel van the real thing? Door de vele liveoptredens erna, en de drang om de boel telkens te willen afbreken, ging de intensiteit soms ietwat verloren. De rapper zelf raakte het spoor ook privé bijster, met een pijnlijke relatiebreuk tot gevolg.
Enter Lander Gyselinck, de Gentse drummer die furore maakte met het opwindende cross-overcollectief Stuff. en die ook niet vies is van nevenprojecten. De twee leerden elkaar al in 2015 kennen toen Stuff. artist in residence in de AB was en Gorik nog bijkluste als afwasser en kok van het restaurant. Ooit gaan we samen een plaat maken, klonk het toen. Gyselinck verkaste enkele jaren later naar de hoofdstad en de belofte werd waarheid. Dit jaar verscheen ‘Pourriture Noble’, een geslaagd huwelijk tussen hiphop en jazz, dat de persoonlijke teksten van ZG mooi tot zijn recht laat komen.
Al snel na het openingsnummer ‘Stier & Schorpioen’ (‘Nee dit is geen album net zoals de laatste negen / Guy en Lander, let’s go’) liet Guy weten dat hij zenuwachtig was. Hij stelde zich met de muzikale begeleiding van een heuse jazzband en met gezongen intermezzo’s een stuk kwetsbaarder op. Bovendien wilde hij meer tijd nemen tussen de songs en in zijn bindteksten tonen dat hij ook maar een mens is. Niet de onweerstaanbare volksmenner en Brusselse rapkoning, maar gewoon Gorik. Het diepgravende ‘Verlies’ (‘Ik liet u los, maar wou niet weg / Heb voor altijd pijn, dat gaat door been en merg / Mijn hoofd zei ‘ja’, mijn hart zei ‘nee’ / Bagage draagt elke mens zelf mee’) liet hij even stilleggen omdat hij te veel geroezemoes hoorde.
Je kon een speld horen vallen in de AB. En Gorik ging in deze veilige omgeving, omringd door vele Brusselse vrienden, over tot intieme ontboezemingen. Bij zijn vorige doortocht in het voorjaar had hij al verteld dat hij de drank afgezworen had. Nu zei hij dat hij in therapie was om de demonen van zijn traumatische jeugd eindelijk onder ogen te zien. Hij had het contact met zijn zus hersteld. Hij koesterde de vriendschap met Lander. Ook zijn geliefde had hij na een donkere periode teruggevonden. Hij zocht haar liefkozend op in de eerste rij.
Ook muzikaal bleef er genoeg te beleven. Geen vette beats en geen ‘ZG is zo haai’ als vaste afsluiter, maar wel warme en funky klanken en lyrische drum-, gitaar-, piano- en saxofoonsolo’s. De pure songs van ‘Pourriture Noble’, zoals het van taalacrobatie tintelende ‘Slijk’, vormden de hoofdmoot, afgewisseld met echo’s uit eerder werk (‘Niemand’, ‘Familie boven alles’). Het publiek hield ook de adem in voor een prachtige versie van ‘Beter leven’ uit ‘Wie is Guy?’. Geen pogo of moshpit dus? Toch wel, en de ruige energie kwam des te sterker binnen, als tegengewicht van een ingetogen set. De woede over de incompetentie van de Brusselse politieke wereld inspireerde Guy tot een zinderend ‘Laat ze daar maar staan’.
Na anderhalf uur en één bisnummer maakte de herboren hiphopper een einde aan het intense optreden. Een moedig en sterk concert dat blijft nazinderen. Het podiumbeest toonde zich van zijn gevoeligste kant. Dit tijdelijke samenwerkingsproject tussen twee gepassioneerde muzikale helden verdient een spoedig vervolg.