Categorieën
Podium

Het monster moet gevoed worden

Ik ben geliefd op sociale media, dus ik besta. Zo denken veel jongeren vandaag, en ook wie iets ouder is, kan zich er moeilijk aan onttrekken. Theater Antigone en Bronks wijzen in hun speelse, licht absurdistische voorstelling Feed Me Please op de valkuilen van Instagram, TikTok, YouTube en co.

(c) Bart Grietens, Bronks & Antigone

Aminata Demba, Lien Thys en Laurence Roothooft spelen drie naamloze influencers. Voor een muur waarop het actuele aantal volgers, duimpjes en reacties verschijnt, tonen ze hun kunnen. Nummer een werpt zich op lifestyle. Ze dost zich mooi uit, experimenteert met make-up, doet dansjes en toont de leukste momenten in haar leven. Nummer twee gaat de activistische toer op. Ze hekelt kapitalisme, racisme en seksisme en pleit voor een rechtvaardigere maatschappij met gelijke kansen voor iedereen. Nummer drie demonstreert hoe hij/zij/hun videogames speelt, geeft een inkijk in de zielenroerselen als rebelse tiener en ontvangt ook gasten.

Het begint als een vrolijk spel waar ze zich ongeremd aan overgeven. Maar geleidelijk aan wordt het schouwspel grimmiger. We voelen de enorme teleurstelling als iemand geen likes scoort. De concurrentie laat zich gelden, want op sociale media vergelijk je je steeds met een ander. Je stopt zo veel tijd en energie in een virtueel bestaan dat het echte leven eronder begint te lijden. Je herhaalt je boodschap tot vervelens toe, zodat je er uiteindelijk zelf niet meer in gelooft. En dan is er nog het toxische pestgedrag. Sommige commentaren op video’s, gegeven onder een laffe schuilnaam, zijn gedrenkt in vitriool, genre ‘Kill yourself!’

Dat levert zeker geen gitzwarte en ook geen belerende voorstelling op. Het is amusant en aandoenlijk om te zien hoe de personages zich uitsloven, in mimiek en gedrag, maar ook in taal, afwisselend in het Nederlands en het Engels. De voorstelling zet sterk in op herkenbaarheid. De gamer heeft bijvoorbeeld het karakteristieke accent van de bekende YouTuber Acid (Nathan Vandergunst) aangenomen, wat voor hilariteit zorgt. De wisselende outfits brengen veel kleur op het podium. De personages slaan elkaar met plastic duimpjes, de ballons zijn in de vorm van hartjes. Geestige oneliners passeren de revue, zoals ‘Hoe hoger de resolutie, hoe beter de revolutie’. Er zijn ook gesmaakte muzikale interventies.

Het einde is navrant: een soort metadialoog met de sociale media. Op de vraag om een beetje liever te zijn voor de gebruiker, luidt het antwoord ‘Feed me please’. Het monster, met zijn almachtige algoritmes en verslavende technieken, moet voortdurend gevoed worden. Sociale media zijn haast niet meer weg te denken uit ons leven, maar we weten intussen ook dat ze gemakkelijk fake news verspreiden, zeer polariserend kunnen werken en in kunnen hakken op ons zelfbeeld. En de bedrijven worden intussen rijk door onze data te verkopen om gepersonaliseerde reclame te kunnen aanbieden.

Feed Me Please is niet alleen prettig om naar te kijken, maar brengt een noodzakelijke boodschap. Het is een doorleefd pleidooi om bewuster met Instagram en co om te gaan en er niet aan ten onder te gaan, zoals in 2020 gebeurde met de populaire Pools-Belgische vlogger Kastiop.

Feed Me Please was te zien in Bronks van 12 tot 14 januari en is dit weekend te zien in Theater Antigone.

Share

Door Tom

Nieuwe Brusselaar met een passie voor taal, cultuur en journalistiek. Geboren in Sint-Niklaas. Studeerde Germaanse talen in Gent en woonde na zijn studie zes jaar in Berlijn. Houdt zich bezig met beleid en communicatie binnen de Vlaamse overheid en is journalist in bijberoep.