Categorieën
Brussel Actua Kunst

Thomas Dielman fileert in zijn boek ‘Het straatfeest’ de neoliberale werkvloer

Beeldend kunstenaar Thomas Dielman publiceert zijn eerste boek. In ‘Het straatfeest’ combineert hij kleurrijke Brusselse stillevens met trefzekere beschrijvingen van wandelingen en levendige scènes en dialogen op de werkvloer. We spraken met onze collega-blogger over zijn debuut.

‘De spannendste zaken gebeuren al wandelend’. ‘Elke stap is een kans op verlossing., op ontrafeling, op diepere ademhaling’. Het zijn twee citaten uit ‘Het straatfeest’, waarin de schrijver zijn liefde voor wandelen belijdt. Dielman beaamt: ‘Ik hou van Virgina Woolf. Haar personages lopen rond in Londen. De wandeling door de stad fungeert als motor om gedachten op gang te brengen. De tocht in het boek, van de Melsensstraat in de benedenstad naar de Munthofstraat in de bovenstad, deed ik zelf dagelijks toen ik als jurist werkte.’

In het boek is Thierry het hoofdpersonage. Terwijl hij wandelt, ordent hij zijn gedachten over leven en werk en zoekt hij er de juiste formuleringen voor. De geschiedenis van de Brusselse straten krijgt ondertussen ook veel aandacht – van het standbeeld van Gabriele Petit op het Sint-Jansplein tot het vernielde Volkshuis van Horta in de Lebeaustraat. ‘Als je je verdiept in het verleden, leer je de stad van van vandaag beter kennen. Sla er bijvoorbeeld eens de ‘Dictionaire historique et anecdotique des rues de Bruxelles’ van Jean d’Osta op na. Al die waanzinnige verhalen over oorlogen, revoluties en bezettingen relativeren ook je eigen leven.’

In het leven van Thierry gaat het nochtans behoorlijk mis, en dan vooral op het werk, waar hij geconfronteerd wordt met toxisch leiderschap en een deprimerende werksfeer. Hij voelt zich eenzaam. Dielman zag als jurist het neoliberale model oprukken. De overheid trok zich terug uit heel wat domeinen en laat de vrije markt spelen. ‘Het economische bestel hamert op individueel succes. Het sociale contact tussen collega’s en de band met de werkgever zijn verwaterd. Je werkt enkel om geld te verdienen en carrière te maken. Werkprocessen moeten zo efficiënt mogelijk verlopen. Samen lunchen of iets gaan drinken is niet meer essentieel. De werkvloer is in feite ingericht op wie onverschillig is. Het is ieder voor zich.’

Dielman ziet in die evolutie ook een reden voor de explosieve toename van burn-outs en depressies. ‘Er heerst op de werkvloer veel angst en onzekerheid. Elke werknemer weet dat hij vervangbaar is. Die onderlinge concurrentie weegt op menselijke relaties. Je bent ook zelf volledig verantwoordelijk voor de situatie waarin je zit, en je moet elke dag presteren. Het is super vermoeiend om steeds maar te moeten bewijzen dat je het vertrouwen waard bent. Zouden we niet beter meer samenwerken voor het algemene belang en onze mentale gezondheid laten primeren?’

Dezelfde mechanismen ziet de schrijver ook in het privéleven herhaald. Op een etentje met vrienden viel het hem op hoe iedereen prat ging op zijn successen en niemand toegaf dat hij het soms moeilijk heeft. ‘Maar als je je niet kwetsbaar opstelt, leg je toch geen contact met de andere?’ Overvloedig gebruik van de smartphone doet er geen goed aan. ‘In de digitale wereld zoeken we via de sociale media voortdurend bevestiging voor onszelf. We scrollen ons een ongeluk en hengelen naar likes en comments. Zou het niet zinvoller zijn om het verenigingsleven nieuw leven in te blazen?’

Ik vraag hem of hij het niet te somber inziet en of hij niet blind is voor positieve ontwikkelingen. ‘Ik maak me inderdaad zorgen en ben ook vaak verontwaardigd. Maar ik wil ook een positief verhaal brengen. Als kunstenaar wil ik de wereld mooier maken door te tonen hoe mooi ze is. Maar ik wil ze ook beter maken door te laten zien wat er misgaat en wat er volgens mij aangepakt moet worden’.

Dielman verwierf het kunstwerkattest, de opvolger van het kunstenaarsstatuut, en doorliep onlangs een traject bij Actiris om zich als zelfstandige in bijberoep te vestigen. Hij leerde er zowaar dat sociale media hem kunnen helpen om een authentiek verhaal te vertellen en om in dialoog te treden met geïnteresseerden. Dat laatste wil hij ook in levenden lijve doen over zijn boek. Hij plant bovendien nieuwe exposities, onder meer een reeks schilderijen over zijn lievelingsboeken. En in zijn volgende boek wil hij graag in gesprek gaan met lezers.

Het straatfeest van Thomas Dielman is verkrijgbaar bij Boekscout. Zijn volgende expo An angel at my table loopt van 31 januari tot 11 maart in Gemeenschapscentrum WaBo in Watermaal-Bosvoorde. Ontdek zijn teksten en schilderijen op deze blog of herlees een oud interview met hem.

Share

Door Tom Van Bogaert

Nieuwe Brusselaar met een passie voor taal, cultuur en journalistiek. Geboren in Sint-Niklaas. Studeerde Germaanse talen in Gent en woonde na zijn studie zes jaar in Berlijn. Houdt zich bezig met beleid en communicatie binnen de Vlaamse overheid en is journalist in bijberoep.