BrusselBlogt
Voor het laatste stilleven, aka stilleven 15, moeten we terug naar het begin, naar de plaats waar het allemaal begon. Twee hemden per rolkoffertje (lila katoen, klassiek blauw gekreukt linnen, wit Egyptisch katoen met fijn indigo verticaal streepje en grijs corduroy – dat laatste hemd zal misschien te warm zijn), 4 paar sokken, 4 onderbroeken, […]
Tijdens het schrijven aan de biografie over het prille leven van stilleven 14 denk ik plots aan het hoeveschilderijtje van mijn overbuurvrouw Irène. Het stond meestal op de houten plank boven het doorgeefluik tussen haar keuken en de eetkamer. Van al haar schilderijen behandelde ze dit schilderij met de minste eerbied. Het schilderijtje van 30 […]
Wie schrijft die blijft. Wie schrijft, die rijft, de gevallen bladeren bijeen op een hoopje om dat hoopje te doen verdwijnen in een groene afvalzak, zodat de onderliggende aarde weer kan ademen. Door te schrijven ga je graven, wordt het gebeurde werkelijkheid en kijk je het monster in de ogen. Door het gevoel te benoemen, […]
Ik zet Netflix uit. Het weekend zit hoekig in mijn hoofd. Ik herinner me een loopton, na wafels met boter en witte suiker, in een verouderde speeltuin waarvan de houten latten niet meer mooi aansloten op elkaar en sommige platte kopspijkers steeds zichtbaarder werden. Om in evenwicht te blijven moest je blijven lopen. Om niet […]
Ik check het uur van aankomst op de prikklok en bereken wat dat betekent voor het uur van vertrek vanavond. De badge gaat terug de jaszak in en ik open de deur naar de trappenhal. Om niet uit mijn flow te raken laat ik de lift links liggen. Het wachten op de lift, het zich […]
Met de foto in de hand van het schilderij van de foto van stilleven 10 tracht ik te achterhalen wanneer ik deze blauwe plastieken zak juist ben tegengekomen. Het zakje komt waarschijnlijk uit de nachtwinkel Muneeb of uit de nightshop Rupali, beide gelegen aan de Locquenghienstraat. Misschien komt het zakje uit de magasin de nuit […]
Na het donsdeken, het warme water, een wolk Homme Idéal en het aantrekken van katoen en wol en jeans en leer en stof, doe ik Spikey de leiband om en zoek ik de sleutels en de kakzakjes om de eerste keer van binnen naar buiten te gaan. Van bruine warme donzige cirkelvormige rode stilte naar […]
Ik kijk stilleven 8 recht in de ogen en kom die van mij tegen in het raam van de hoedenwinkel en ik voel: vandaag ben ik het kwijt. De auto’s achter me rijden mijn reflectie doormidden. Do is albastwit, re is eierschaalwit, mi is vergeet-mij-nietjesblauw, fa is parelwit, sol is crèmewit, la is hertenbruin, si […]
Heb jij soms zin om deel te zijn van iets dat groter is dan jezelf? Nee, antwoordt Henry. Een groep waarvan je lid bent, probeer ik nog eens, en die je tijdens een dagje uit rondleidt zodat je zelf eens niets moet. Geen beslissingen nemen, enkel het rode vlaggetje van de leider volgen. Nee. We […]
Maandagmorgen is pijnlijk en betekent het officiële startschot van een nieuwe werkweek. Het einde van het weekend, de overgang naar een ander ritme, van structuur en van het luisteren naar iemand anders die jouw tijdsindeling bepaalt. Eenzaam in je plichtsbesef. Een mini-herinnering aan de eerste schooldag. Elke week. De weg naar je werk leg je […]
Spikey en ik lopen diagonaal over het achterste deel van het Sint-Katelijneplein (dag zwarte toren!) naar de straat, het Zaterdagplein (of, voor stripfiguren, de Kiekeboestraat). Spikey zoekt de beschutting op van de huizen. Op het einde van de straat is het voetpad ingenomen door een werklift die daar al een eeuwigheid staat met het oog […]
De weg naar het werk is de weg die je het minst goed kent. Je bent hem al zoveel keer op- en afgelopen dat je er niets meer van ziet. Het moet efficiënt en snel gaan. Het enige wat je opvalt aan de weg naar je werk is dat hij steeds meer gebruikt wordt, dat […]
Het derde stilleven heb ik uiteindelijk gekozen in het Warandepark. Het derde stilleven is een geval apart gebleken. Het is het enige stilleven waarvan het onderwerp absoluut deel moest uitmaken van deze reeks. Afval. Je hebt het in alle vormen en formaten en kleuren en je hoeft er in Brussel nooit ver voor te lopen. […]
Het tweede stilleven heeft mij gevonden tijdens de rustige wandeling. Het was liefde op het eerste gezicht. Even onverwacht als onvermijdelijk zoals het vinden van een schat ver in de buik van een piratenschip. De wijk tussen de Lakensestraat en het Martelaarsplein is heerlijk rustig om te wandelen met de hond. Hier ontkom je aan […]
De reeks ‘Kleur stillevens in Brussel’ heb ik geschilderd als eerbetoon aan de stad waarin ik woon. Door het schilderen wordt het leven even on hold gezet en kan je een beetje orde creëren in de ongelooflijke chaos die Brussel is, een heerlijk gevoel vergelijkbaar met het opruimen van je kamer. Nadat ik een tijd […]