Brussel Blogt lezen, kan ernstige gevolgen hebben. De aankondiging van de Apéro Métro heeft me nieuwsgierig gemaakt en dus haast ik mij na het werk spoorslags van het Noordstation naar De Brouckère. Als ik mijn fiets aan de uitgang van het station op slot doe, komen mensen met gifgroene drankjes in hun hand mij tegemoet. In de hall van het premetrostation is het aanschuiven geblazen voor een geïmproviseerd drankstandje. Drie mannen schenken cocktails uit, die door gretige handen worden aangenomen. Er is keuze tussen sinaasappelsap met pisang ambon en met blue curaçao, weliswaar in de funvariant – lees zonder alcohol. Naast het standje zorgt een dj van FM Brussel voor vrolijke tonen. Ik herken Tequila van The Champs. Er zijn gelegenheids-T-shirts te winnen als je je gegevens op een blaadje invult.
Bovenal passeert le tout Bruxelles door het station. “C’est quoi, ça?” vraagt een kleurling met een wit petje mij verbaasd. MIVB-gebruikers van alle kleuren, leeftijden, maten en gewichten, wonend in de stad of elders, houden even halt en verpozen blij verrast met een gratis drankje. Een ietwat verward Franstalig meisje met krulhaar houdt haar hondje met moeite in bedwang. Marokkaanse meisjes met een hoofddoek hebben net kledingwinkels in de Nieuwstraat afgeschuimd en pronken met hun gevulde zakken. Een jonge Vlaming met hippe bril vertelt dat hij uitkijkt naar een aanstaande safari. Een grijsaard met sandalen en Flikken-pet is met zijn echtgenote op stap. Er komt een ranke zwarte vrouw voorbij in uitdagende tijgerprinttenue. En de troosteloze vijftiger met glazige blik heeft al wat sterkers gedronken vandaag.
In dat half uurtje heb ik zowaar het gevoel dat de stad beweegt in de palm van mijn hand. Het citaat van Benno Barnard glijdt aan mijn ogen voorbij als ik de loopband neem naar de uitgang aan het Muntcentrum.
