Het houdt niet op. De loopstijlen en bizarre runners in de Brussels Parken en Wouden zijn onuitputtelijk. Hier volgt een nieuwe reeks, de elfde reeds, en we zijn nog maar aan het begin.
DeWaarIsHetToilet? Lichte voet om de blaas niet te forceren, lippen getuit, soms licht blazend. Het mag niet lang meer duren, armen snel bewegend naast haar lichaam, met zweetpareltjes van ingehouden spanning. Schichtig kijkt de WaarIsHetToilet rond om bij hoogste nood achter een boom te duiken.
TheSerialKiller, doordringende onderzoekende blik. Loopt traag, bekijkt iedereen alsof hij slachtoffers selecteert. Hele lichte, haast spottende glimlach. Het voorgenieten. Take care for this guy.
De Schouderophaler, op en neer gaan zijn schouders alsof het hem allemaal niks kan schelen. Wat doe ik hier eigenlijk? Waarom loop ik hier? Ik weet het niet, vraagt hij zich schouderophalend af. Ik doe gewoon als de anderen, vraag me niet waarom.
De Expliqueur, hij schijnt iets uit te drukken, alhoewel hij niets vertelt, zijn lippen zijn verzegeld. Zijn handen daarentegen spreken voor zichzelf. Hij houdt beide armen recht naar beneden maar benadrukt te pas en te onpas entwat met beide handen alsof hij hevig discussieert met een denkbeeldige kompaan. Verstandiger ware het met gebalde vuisten en de armen voor zich uit te zwaaien bij het lopen. Deze mijnheer wil het tijdens het lopen ook allemaal nog eens uitleggen. Tja.
De Pusher, het meisje loopt gebogen, rug hoog, ze wringt zich eerder door het park dan dat ze loopt. Ze lijkt zich een weg te banen, maar dat hoeft helemaal niet, het pad is volledig vrij. Helaba, wat meer ontspannen, wil ik haar toeroepen, maar ze blijft duwen. Het soort meisjes die altijd en overal in de weer zijn en daardoor zichzelf voorbij lopen.
De Gatlikker, de man tilt zijn voeten zo hoog dat de hielen telkens tikken tegen zijn kont. Lopen in overtreffende trap, lijkt wel een lopende stretcher. Maar, Time is Money: geen moment te verliezen met stretchen, alles tegelijk afwerken, multitasking, zo doen we dat ook op kantoor. Schijnt een hoop tijd te sparen?
De Parfumwolk, een ietwat verwijfde heel slanke man. Eind twintiger, licht kalend. Hij loopt heel licht, haast zwevend, vrolijk ook. Voorzichtig, om het schoeisel of het pad te sparen? Dat is onduidelijk. Hij lacht voldaan, een jongeman met mooie vooruitzichten en geluk in de liefde. Eén minpuntje is de te zware parfum welke hij overvloedig op zijn ranke lijf heeft gesproeid. Het is niet echt onaangenaam, je ruikt hem al aankomen van vóór de bocht, maar na verloop van tijd mengt zich het parfum met het zweet. Die cocktail is onuitstaanbaar.
meeroverbrussel: hetrijkderzinnekes.blogspot.com
