De ondertekenaars van deze open brief verkiezen anoniem te blijven. De vzw Journal Intime de Quartier hielp bij de opmaak van de brief. De organisatie stelt zichzelf als doel om het woord te geven aan vrouwen, vooral als ze achtergesteld worden in hun uitdrukkingsmogelijkheden door de samenleving waarin ze leven.
Sinds 28 maart staan we opeengepakt op een stuk van het trottoir. De bank in het bushokje werd bedekt met ketchup en chocolade om ons te verhinderen te zitten. In volle zon staan wij de hele dag recht in de blauwe zone. Wanneer we de grens overschrijden, schreeuwt de politie ons vriendelijk toe door de megafoon: “Ga terug over de grens”. Wij worden gedirigeerd door het gefluit. Voordien waren we verdeeld over verschillende kleine straatjes, de dingen waren uitgebalanceerd, er was respect van de voorbijgangers, de wijkagenten, de winkeliers,…Nu zijn er beledigingen van alle kanten alsof het gerechtvaardigd is om agressief te zijn tegen ons.
We hebben op 28 maart een plan opgelegd gekregen dat de nieuwe tolerantiezone voor de prostitutie in de Alhambrawijk in 1000 Brussel aanduidt. Het gaat over een gemeentelijk reglement, dus geen wet. In feite is er niets in de Belgische wet vastgelegd over prostitutie. Het reglement in kwestie heeft als gevolg dat we allemaal verzameld zijn aan de Antwerpse Poort omdat de andere plekken voorgesteld als tolerantiezones niet geschikt zijn. Dat leidt tot een absurde en onleefbare situatie voor ons, potentiële klanten en voorbijgangers die bijvoorbeeld uit de metro komen.
U heeft waarschijnlijk geen idee wie wij zijn. Velen onder ons hebben kinderen, partners en echtgenotes/n. Een prostituee is niet automatisch alcoholicus, drugsverslaafd of deel van een prostitutienetwerk. Enkelen onder ons hebben universitaire diploma’s. We doen dit beroep niet voor ons plezier, in tegenstelling tot wat algemeen gedacht wordt. Velen onder ons zouden het trottoir als woonplaats hebben, als prostitutie niet bestond. Als we er zijn, is dat omdat we niet rijk zijn. Daarenboven doen we niets fout, we bevredigen bestaande noden, we zijn niet tegen de wet.
We betreuren blootgesteld te worden aan de blik van iedereen, zoals op een markt, en publiekelijk vernederd te worden. Er heerst nu een vijandelijk en extreem gespannen klimaat. Verschillende politieagenten discrimineren ons enoverschrijden daarmee hun bevoegdheden. De autoriteiten overleggen niet met ons. De rechten van de mens worden niet gerespecteerd. De onzekere situatie vergroot de gevaren die verbonden zijn met ons werk. We kunnen niet meer rustig werken, wat zware gevolgen heeft voor ons dagelijks leven. Kortom, de situatie is erger dan voorheen en er wordt geen enkel alternatief aangeboden.
We besloten deze brief te schrijven omdat onze stem nergens gehoord wordt. Terwijl het om ons welzijn gaat, worden we zelfs niet als mensen beschouwd in dit verhaal.
