Categorieën
Resto, Café & Uitgaan

Dagelijks brood

Het concept is eigenlijk te vergelijken met de Amerikaanse fastfoodketen McDonald’s: alle vestigingen van Le Pain Quotidien voldoen aan randvoorwaarden die maken dat hun herkenbaarheid klanten lokt. Voor je er binnen stapt weet je wat je kan verwachten en net als de fastfoodketen heeft Le Pain Quotidien een iconisch product waarmee het zich associeert, geen goedkope hamburgers die minderbegoeden de mogelijkheid biedt om eens uit eten te gaan maar een archaïsch aandoend brood dat er te duur verkocht wordt.

(bron: website van Le Pain Quotidien)

Stijlvol zijn ze wel, deze eethuizen voor de meer begoede burger. Niet echt mijn stijl, zeg ik er maar onmiddellijk bij. Je zou het de uitgepuurde, rustieke stijl kunnen noemen. Amper afgewerkte muren, blank hout en het primitief aandoend servies en eetgerei moeten een cachet van overwonnen armoede suggereren, een obligate lange tafel een verlorengegane solidariteit. Ik zal de intenties wel verkeerd begrijpen al lijkt de vriendelijkheid van het personeel me wel gemeend. Toch kan ik me niet van de indruk ontdoen dat de authenticiteit die men hier tracht hoog te houden niet past bij zij die hier over de vloer komen. Koffie drinken uit een grote bol associeer ik met eten aan de tafel van een boer op het platteland en met grote handen die verweerd zijn. De blanke, smalle handen van zij die daar aan de lange tafel zitten, vragen om een tas uit porselein met een oor aan.  Als je de eenvoud van de volksmens niet in je hebt, tracht deze dan niet te vinden in een  gelagzaal zonder identiteit vol gelijkgestemden.

Onlangs liep ik nog eens door de Koninginnegalerij en merkte op dat er ook daar een vestiging van Le Pain Quotidien  is geopend. Een nieuw klantensegment wordt aangeboord: de buitenlandse toerist die geen tijd heeft om het plaatselijke platteland te bezoeken en dan maar een kom Havelaar-koffie drinkt om de boeren in de ontwikkelingslanden te steunen. Geef mij maar de bakker om de hoek die decennialang zijn eenvoudige patisserie ongewijzigd liet om er nu, na herinrichting en toevoeging van een wat chique aandoende tearoom, ook met bediening aan tafel zijn uitmuntende waren aan de man brengt.

 

Share

Door Michel

Heeft een boontje voor Brussel, pendelde jaren lang om er te gaan werken en komt er, ook nu nog, graag terug. Hij vindt multiculturaliteit, zeker in steden, onvermijdelijk en verrijkend. Dat verschillen zichtbaar en soms uitvergroot worden is er een consequentie van. Als ze inspiratie opleveren is het mooi meegenomen.