Categorieën
Podium

De uitersten van kunst

De wereld draait door. Woensdag 20 april slaat in Brussel alom de kunstklok. Vier videoprojecties in de verduisterde kamers van een herenhuis in renovatie – we bevinden ons bij de Elsense vijvers – tonen waar de uiterste grens van kunst ligt. Het is 1968, NY, Bruce Nauman maakt zijn lijf tot sculptuur en verkent in een cerebrale oefening alle hoeken van zijn kunstenaarsstudio.  Het levert videodocumenten op die pijnlijk veraf staan van elke herkenbare figuratie. “Dit is de echte kunstenaar”, zegt Ronald Rozenbaum, die dit maison de maître gaat bewonen en er elk jaar enkele tentoonstellingen in wil gaan organiseren. Onder het regelmatig en monotoon geklop van Naumans gummi-lichaam dat tegen de studiowanden bouncet,  zegt hij me waarom hij hier kunst wil tonen. “Parce que c’est totalement inutile. Et donc totalement indispensable.”

DSCF7596.reduc

(c) Thomas Sennesael

De kunst hier zal niet te koop zijn. Hier draait alles om ‘de passie’. Bruce Nauman – zoek hem even op – is de signature piece waar het allemaal mee begint.

Niets zo scherp, niets dat nog maar in de buurt komt van deze hoekige handtekening op INDEPENDENT BRUSSELS, de internationale kunsthappening die hier bij ons voor het eerst doorgaat, in het Vanderborghtgebouw aan de Wolvengracht. Hier is de kunst aanvaardbaarder, ook al is ze hedendaags. Alles wat je ziet, kan je ook kopen. Daar ligt één verklaring. Er sluipt heel wat figuratie binnen en de abstractie blijft binnen de perken van het begrijpelijke.

Noem INDEPENDENT vooral geen kunstbeurs,  want de organisatoren willen heel graag het vervlakkende van zo’n artistieke hoogmis ontlopen. Om dat te bereiken is de ruimte “ruim” opgevat: er is wit tussen de stands in, hier en daar staat een extra muur, het parcours slingert een beetje. Het is een mooie poging om de uiteindelijk toch onvermijdelijke overdaad aangenaam te laten wegzinken in het geestesoog van de voorbijstruinende kunstvreter.

Toch ben ik op INDEPENDENT niet in mijn gewone Brusselse doen. Ik sta tussen een waarlijk internationaal kunstpubliek. Vurig uitgedost, sloebers heb ik er niet gezien. En ik hoor ook veel Nederlands. Op de vijfde en bovenste verdieping zit je op witgelakte banken tussen kerstomatenplantjes die meiklokjes aanstrelen, terwijl langoureus de jasmijn via ladingen naar beneden stroomt, de kleine bloempjes tot barstens toe nog ongeopend.

Arte povera is out. De kunstwereld is een chique wereld.

Het Vanderborghtgebouw bevestigt intussen zijn nieuwe status als kunstplek, na Carte de Viste – ArtOpenKunst van schepen Karine Lalieux, dat de semi-professionele kunstenaars een platform geeft in 1000 Brussel. Lalieux loopt hier trouwens rond, ze is echt nieuwsgierig.

The True Artist, Selected Works by Bruce Nauman, 21-24 april, The Embassy, 2 rue Guillaume Stock, Elsene, 2PM-6PM

INDEPENDENT BRUSSELS, Vanderborghtgebouw, Wolvengracht, 20-23 april

Share