Categorieën
Brussel Actua Brussel-Stad Den Vijfhoek Resto, Café & Uitgaan

ViaVia komt men altijd op de leukste plekjes

Screen Shot 2016-10-05 at 10.55.34

Het durft al eens te gebeuren dat ik een tekst begin te schrijven zonder te weten waar ik zal uitkomen. Op gelijkaardige wijze wil ik al eens door te stad beginnen te wandelen, evenzeer zonder te weten waar ik zal uitkomen.

Al te vaak sterft mijn poging tot wanderlust een veel te vroege dood in een van de gezellige cafés binnen de vijfhoek die ik bovengemiddeld regelmatig frequenteer, al hangt dat natuurlijk ook af van wie je de vraag stelt.

Tegenstrijdig als het leven is herinner ik me van de meest memorabele nachten vaak het minst.

Zo durf ik mijn dag wel al eens te beginnen met een lait russe – met soja melk – of mijn werkweek te beëindigen met kabouterbier in de Barbeton. Het was ook één van de weinige cafés dat open was toen Jantje na de aanslagen in Parijs Brussel een koord  rond de nek hing en er abrupt een snok aan gaf. Het was ook daar dat we schuchter samenkwamen met enkele vrienden om onze gevoelens te delen over wat gebeurd was, twijfelend of die grote ramen nu een voordeel dan wel een nadeel waren bij een eventuele terroristische aanslag. Nuja, er was altijd nog een bar-in-beton waar we achter zouden kunnen schuilen, als mijn kabouter dat toeliet.

Via de Dansaertstraat over de Oude Graanmarkt brengt mijn tocht me naar café ‘de Roskam’ wat zijn naam ontleende aan het gebruiksvoorwerp waar ik mijn zweterige, regressieve haardos opnieuw sluik mee trek na een avondje dansen – en dus niet aan de filmregisseur die je er ook al eens drinkend aantreft. Licht aangeschoten zet ik als een boer die een hoefijzer vindt mijn weg verder.

Via de Vlaamsesteenweg en het pittoreske Land van Luikstraatje arriveer ik aan café Merlo, dat me zeer genegen is. Niet enkel omdat ik er voorzitter ben van hun zaalvoetbalploeg die na vijf jaar eindelijk genoeg moed had ingedronken om eens een reeks hoger te gaan spelen, maar vooral omdat ik er geweldig memorabele nachten heb mogen meemaken en zeer fijne mensen heb leren kennen. Tegenstrijdig als het leven is herinner ik me van de meest memorabele nachten vaak het minst. Eén van die fijne mensen die ik er leerde kennen, eerst in een betaal – ontvang relatie en al vrij snel ik een meer vriendschapsrelatie was de boomlange barman/mede-eigenaar Simon Duhamel wiens cynisme en sarcasme steeds gepaard gaat met een stralende glimlach die van oor tot oor reikt.

Het is diezelfde Simon die niet zo lang geleden zijn vertrek in de Merlo aankondigde en me meetroonde naar een veel te grote bouwwerf 50 meter verder. Achter een imposante gevel werd me een soort van binnen-buiten terras getoond, een ruime eventzaal op de eerste verdieping en de eerste pallet stenen waaruit de nieuwe toog zou opgetrokken worden waaraan ik menig avond zal slijten. “Hier opent op 7 oktober mijn nieuw café, de verderzetting van het ViaVia reiscafé.”

Ik kon me eigenlijk geen betere plaats bedenken om mijn wanderlust te beëindigen dan in een reiscafé, tegenstrijdig als het leven vaak is…

Share