3 oktober 2016 stond al even in mijn agenda aangestipt. Die zondagavond, moet ik bekennen, kon ik er zelfs niet goed van slapen, van wat er de dag erna stond te gebeuren. Maandagochtend ging ik als een klein kind hopend op een witte kerst naar buiten om hét te gaan aanschouwen: de grote werf voor mijn deur. Eureka, wat een geweldig gevoel! Die blokken beton, die gele stippellijnen, verkeersborden.
Eindelijk kan je aan den lijve ondervinden dat er aan Brussel gewerkt wordt. We zitten in één grote werf and I love it! Al te vaak zijn we in Brussel uitgelachen om onze planning zonder plan, op onze ideetjes zonder echt idee. Wel, dat verandert voor mij vandaag, en wel in mijn godgeklaagde achtertuin!
De buurman daarentegen was er het hart van in toen ik de vuilniszak buiten ging zetten: “Quel bordel, je ne peux même pas me garer!”, schreeuwde de man het uit. Ach, geen NIMBY (Not In My Back Yard)-syndroom voor mij. Ik ben oprecht gelukkig met wat er hier aan de Ninoofsepoort gebeurt. Het was en is een stadskanker om u tegen te zeggen, maar enkele maanden geleden begon de bestraling ervan door een welverdiende afbraak van de hangar. Toen lagen de werken even stil en kroop de twijfel er alweer in. Tot die verlossende nieuwsberichten er kwamen: het park komt er!
De werken zullen één primair effect hebben: er komt een groot park en de wegen errond worden aan de ‘nieuwe situatie’ aangepast. Hopelijk hebben de werken ook secundaire effecten: het veranderen van de mobiliteitsvisie bijvoorbeeld, wanneer je de tram naast je eenzame zelf in de wagen ziet zoeven of fietsers in alle veiligheid langs de vangrails ziet rinkelen, het terugwinnen van het respect voor de buurt, het hunkeren naar publieke ruimte in plaats van ruw asfalt en, waarom ook niet, een nog groter park op de parkeerstrook die naar het Zuidstation leidt.
Deze werken wijzen op goed bestuur en kunnen zelfs leiden tot ‘Brussels Staatsmanschap’ als de huidige visie wordt doorgetrokken. Vandaag ben ik dus euforisch over de alsnog lege put, over de wegomleidingen, over de uitstekende bewijzering, over de verhoogde veiligheid voor fietsers, over de toekomst. Laat die werven dus maar komen. Ons ploeteren zal beloond worden.
Deze tekst is eerder verschenen op de blog Lambyk. Kwinten Lambrecht schrijft er over Brussel, communicatie, duurzaamheid, mobiliteit en een vleugje politiek.
