Als straathoekwerkers bij de vzw Diogenes hebben we oog. Oog voor wat eruit springt, oog voor wie zich net iets anders gedraagt, oog voor de vreemde eend in de bijt. En zo gebeurt het dat we vallen op mensen die niet thuis horen bij de pendelaars en niet bij diegenen die de ondergrondse (pre-)metro gebruiken als werkomgeving. Mensen die er plots zijn. Soms lijkt het wel of er een wind bestaat die verloren zielen tot in de (pre)metrostations waait. Zo gebeurde het onlangs met Ward.
(c) Elke Wetzig, Wikpedia
We waren met twee straathoekwerkers op weg naar een afspraak toen we plots een toch wel vreemde figuur opmerkten. Pantoffels, geen jas, streepje bloed over de wang, beplaste broek en als je goed oplette was hij heel ingetogen ritmisch aan het bewegen. Hij leek op een straatbewoner van enkele jaren geleden, maar dan zonder baard. We spreken meneer aan en inderdaad, het is Ward. Jaren terug een geapprecieerd bewoner van het premetrostation. Vele pendelaars hebben indertijd geamuseerd toegekeken toen hij zich, al moonwalkend, door de gangen van het station voortbewoog. Hij herkende ons niet, maar was wel blij dat hij werd aangesproken. Hij vertelde dat hij bij Sandra woonde. Navraag leerde dat Sandra de directrice was van een rusthuis in een uithoek van Brussel.
We vonden twee polsbandjes. Eentje van een ziekenhuisopname de dag ervoor en onder dat bandje eentje met een adres op, het adres van het rusthuis. We bellen met de verantwoordelijke en ja, Ward is sinds gisteren vermist. Achteraf bleek dat hij in de buurt van het rusthuis was gevallen. Omstanders hebben de ambulance gebeld, die hem naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis heeft gebracht. Aangezien hij niets ernstigs had, hebben ze hem naar huis gestuurd, zonder het rusthuis te verwittigen. Ward vond de weg niet meer terug en was bang.
Hij vroeg ons om hem zeker niet alleen te laten; dàt en een sigaret. We hebben Ward begeleid tot in het rusthuis. Zelfs voor de deur herkende hij het rusthuis niet, maar toen mevrouw Sandra de deur opende, was hij heel enthousiast. We gaan Ward binnenkort nog eens bezoeken en met het rusthuis hebben we de afspraak gemaakt dat ze ons verwittigen wanneer Ward weer verdwenen is.
Filip K. postte deze tekst op Entramie, een blog met Brusselse tramverhalen. Nog tot vanavond kun je in de wijk Midi-Lemonnier een expo bekijken, een visuele vertaling van 13 verhalen.
