Na ‘In Molenbeek’ te lezen en in Molenbeek te wonen, concludeert Willemjan dat je perfect de wereld kan bestuderen in Molenbeek, maar dat de doorsnee Vlaamse journalist een dikke onvoldoende haalt als het komt op informatieverstrekking over de gemeente.
Zoals zoveel mensen ga ik op zoek naar een authentieke ervaring in de wereld. Ik kan niet zeggen dat ik die niet gevonden heb in Molenbeek. Het is hier redelijk volks en traditioneel, maar de reputatie van Molenbeek staat een beetje in schril contrast met de realiteit. Natuurlijk woon ik niet in Oud-Molenbeek, maar aan het Hertogin van Brabantplein.
Maar toch, in 2009 studeerde ik nog Arabisch aan het taleninstituut van Al-Azhar-universiteit in Caïro. De wijk waar ik toen in woonde doet Molenbeek eigenlijk in het niets vervallen. Ik denk dat we naar Molenbeek op een andere manier moeten kijken, niet als het bastion van radicalisering zoals mijn ‘oud-collega’ Montasser Al-Deme’eh stelde, maar als een plaats in de stad waar een bepaalde gemeenschap woont die enkele extremisten onder haar rangen heeft.
Bokser Mohammed Ali antwoordde toen een journalist hem vroeg wat hij ervan vond dat hij hetzelfde geloof als Osama Bin Laden aanhangt: “Wat vindt u ervan van hetzelfde geloof als Hitler aan te hangen?”
We moeten dringend leren aanvaarden dat elke gemeenschap haar rotte appels heeft. De Westerse wereld heeft ot mijn grote spijt zo’n rotte appels nodig om voor de cognitieve oriëntatie te zorgen en natuurlijk, de rotte appels in deze gemeenschap in Molenbeek zijn heel mediageniek.
Na mijn ‘in Molenbeek’ avontuur, ga ik naar Siberië
Ik heb juist mijn vliegtuigtickets gekocht om naar Siberië te gaan om Russisch te leren, ik ga beginnen met een maand om te zien of ik na Arabisch nog voldoende motivatie heb om nog één van de ‘Big Three’ (Russisch, Chinees, Arabisch) te leren.
Daarmee dat ik een boekje aan het lezen was over Rusland dat ze mij in ‘Waterstones’ hadden aangeraden: ‘A xenophobe guide book to Russia’. Daarin stond dat Russen geen probleem hebben om in miserie te leven omdat zij vinden dat de westerse welvaart is gebouwd op het lijden van andere mensen.
Vandaar dat zij liever in miserie leven dan van andere te moeten profiteren. Dit idee, dat steeds meer ingang vindt in Brussel, kijk maar naar alle ‘Dekolonisering’, ‘Krakers’ en ‘Open Borders’ bewegingen, wil ik gaan bestuderen in Rusland.
Ik zou graag de Russische ziel leren kennen en geen betere plaats dan in Novosibrisk, de derde stad van Rusland. Die, volgens de slavisten die ik ken, nog het echte Rusland vertegenwoordigt.
Ik zal mij na mijn avontuur ‘In Molenbeek’, nu gaan onderdompelen in die ‘Russische miserie’ in de hoofdstad van Siberië. Het is een hele koude stad tot minus 30 graden in de winter. Ik denk niet meer dat ik goed lachen zal, maar dat het weer met 20 uur les per week en een hels klimaat, een ‘Goelag kamp’-ervaring zal worden.
Op zoek naar de Russische ziel in Siberië, kan je volgen op Willemjan zijn blog of website, vanaf september.
