Op dit moment heb ik twee bezigheden in mijn leven: mijn blog op Brusselblogt en op Global Voices en ik onderhoud de Facebook-pagina van het Vlaams-Afrikaanse huis Kuumba. Mijn vrije tijd spendeer ik met lezen, vrienden en familie ontmoeten en wandelen door Brussel. Terwijl ik al zo vaak een poging heb gedaan om die droomjob te vinden, omdat ik met ‘8 hours of work, 8 hours of leisure and 8 hours of sleep’ geen vrede kan nemen. Toch zal het zoiets worden, maar we blijven uitstellen.
Vroeger was ik een rusteloze student geneeskunde, ik nam zelf niet de tijd om eens rustig in de zetel te zitten en nu weet ik geen weg meer met mijn tijd. Ik werd namelijk gediagnosticeerd met zware gezondheidsproblemen en kon fluiten naar mijn studies geneeskunde in het vierde jaar zonder ook maar één tweede zit te hebben gehad. Ik wou dokter worden in Brussel, in de wijken in Kuregem of de Kanaalzone of Schaarbeek. Ik had daar trouwens al stage gelopen.
Na mijn mislukte studies geneeskunde ontwikkelde ik een sociale business in fotografie als Brussels Based Photographer. Ik werkte voor het middenveld, culturele en internationale organisaties in Brussel tegen een goedkoop tarief. Het probleem was dat op het moment dat de lat steeds hoger werd gelegd, het loon hetzelfde bleef en de investeringen altijd groter werden. Na zes jaar op professioneel niveau mee te draaien moest ik de camera aan de haak hangen.
Ondertussen studeerde ik Arabisch om toegang te krijgen tot een belangrijke groep mensen in Brussel. In tien jaar tijd leerde ik boeken lezen, slaagde ik er in om op Facebook over zeer veel onderwerpen te chatten en leerde ik over verschillende onderwerpen vlotte dialogen te houden. Mijn droom was dan ook medische tolk Arabisch te worden voor de vluchtelingen in Brussel. Ondertussen zijn er zoveel Arabische tolken, dokters en verpleegkundigen aangekomen tijdens de vluchtelingencrisis in Brussel dat ze mij niet meer nodig hebben als Arabisch medisch tolk. Het enige wat ik nu kan doen is verder Arabisch leren voor mijn plezier en om toegang te krijgen tot de cultuur.
Ik ben zes jaar met journalistiek bezig, altijd in het Nederlands omdat ik geloof dat internationaal nieuws ook in het Nederlands gebracht moet worden. Nu hoop ik daarmee een sociale business uit te bouwen. Ik heb mijn lessen geleerd. Ik heb het probleem dat ik een zogenaamde polyglot ben en andere talen ben beginnen te leren op het moment dat mijn Nederlands nog niet matuur was. Daardoor heb ik op late leeftijd nog veel vlotheid moeten inhalen en er is nog een weg te gaan. Je krijgt daar zeer veel commentaar op als je Nederlands niet vlot is op latere leeftijd. Ik hoop nu een kleine carrière uit de bouwen met journalistiek. Ik had veel knowhow opgebouwd rond internationale thema’s, toch is daar niet echt een markt voor in België. Vandaar dat ik er al lang aan denk om te stoppen met de Belgo-Belge en over te stappen naar het eenzame bestaan als internationale reporter. Ondertussen blog ik voor een van de grootste blogwebsites ter wereld, echter vraag ik mij af of ik genoeg sterke verhalen kan brengen om daar echt een stabiele aangelegenheid van te maken. Ik zou graag over Brussel schrijven en krijg daar alle kansen toe, maar ik besef meer en meer hoe weinig ik weet over Brussel. Tijd om mijn kennis bij te schaven. Ik ging alvast naar Muntpunt een boek uitlenen bij de sectie Brussel.
Willemjan Vandenplas is blogger bekijk zijn werk op Facebook en op zijn website
