De vorige drie jaren vertrok ik in de winter naar Brazilië. Jaren heb ik geen winter gekend. Nu begin ik mij pas te realiseren dat ik echt ben aangekomen in Brussel. Na een uit de hand gelopen journalistiek onderzoek in Brazilië, een Braziliaanse vriendin en São Paulo: een zeer aangename stad.
Brussel voelt al bijna een jaar als definitief aan. Vandaag heb ik een onbeperkt contract getekend voor een appartement. De komende maanden ga ik verhuizen tijdens de été Indien.
Het leuke aan verhuizen is dat ik eindelijk mijn bezittingen (mijn fiets, boeken in acht talen, souvenirs uit verre landen, mijn reisfoto’s en tentoonstellingsmateriaal) een vaste plaats kan geven in mijn nieuw appartement.
Ik ben op zoek naar nieuw huisgerief, zo spotte mijn derde oog een Chinese vaas (zie foto) die mij interesseerde in het restaurant bij mij om de hoek aan de tramhalte Xavier de Bue in Ukkel, maar blijkbaar worden er geen Chinese vazen verkocht in Brussel.
Dus allemaal heel oud en zeldzaam in Brussel. Onmiddellijk had ik door dat er zaakjes kunnen gedaan worden en dat die vaas niet zonder reden op mijn tafel stond. Ik moet precies nog een paar keer gaan eten. Toch is Chinees porselein niet iets dat mij boeit. Ik voel mij meer een Tibetaan.
In mijn ouderlijke huis staat er een spinnewiel uit de tijd van Gandhi, dat me wel interesseerde om mee te nemen. Ik heb me altijd geïnteresseerd voor niet-gewelddadig verzet zoals de Gandhi-leer voorschrijft. Tot ik besefte dat de menselijke natuur gewelddadig is, omdat je bloed niet van onder je nagels kan worden gehaald zonder dat je daar extreem pissig van wordt.
L’été indien ga ik nu in met hoop. De laatste maanden was het even alle hens aan dek om mijn hoofd boven water te houden. Ik droom nog altijd van l’été brésilien, maar misschien ga ik enkele weken naar Colombia of Senegal!?
Nu heb ik weer meer bestaanszekerheid en kan ik weer beginnen sparen zoals de goede Belg. Mijn zelfvertrouwen ligt niet meer in de riool, maar wel nog steeds op straat. Met een nieuw appartement met een kinderkamer is het misschien de tijd voor het beste uit twee werelden…
Willemjan Vandenplas is blogger. Bekijk zijn werk op Facebook of op zijn website.
