Categorieën
Brussel Actua BrusselBlogt.be Elsene

Sinds Charlottesville wordt de Matongé weer gedekoloniseerd

Het dekoloniseringsproject rond het “Lumumbaplein” wordt door de persoon van Philip Buyck gedragen. Toch zou daar nu snel verandering in kunnen komen. Zeker nu de gebeurtenissen in Charlottesville de aandacht voor de dekolonisering internationaal op de kaart hebben gezet bij jongeren van de Afrikaanse Diapora. Dit is de Elsense gemeenteraad niet ontgaan, dus er komt lokaal beweging in de zaak.  

“Une place Lumumba, pourquoi pas?”

Philip Buyck ijvert al 12 jaar voor een Lumumbaplein achter de Boniface kerk. Tegenwoordig begeeft de jonge Congolese diaspora zich op het strijdtoneel om haar gekoloniseerde ruimte op te eisen voor haar activiteiten.  Buyck ziet het als “een kolonisering van de gekoloniseerde ruimte”.

Het is zo dat Buyck al enkele maanden zijn dagelijks protest en spel met de politie om elke keer de plaat met de straatnaam “Lumumbaplein” op te hangen op het plein wat liet rusten en het gegeven”Une place Lumumba, pourquoi pas?” niet meer aankaart bij de gemeenteraad.

Buyck in de bibliotheek Lumumba

Ondertussen zijn de jongeren uit de Congolese diaspora, die echter ook al jaren bezig zijn rond de dekolonisering van Brussel, een wekelijkse gidstocht begonnen rond de dekolonisering van de Matongé en het Lumumbapleintje.

Op nationaal vlak zijn het voornamelijk jongeren van de diaspora die de aandacht trekken rond dekolonisering van de publieke ruimte, terwijl oude rotten zoals Buyck daar hun levenswerk van maken en dreigen van niet meer gehoord te worden omdat ze te geïntegreerd zijn in de Afrikaanse gemeenschappen.  

Graffiti tegen Phillipe in de Matongé

Terwijl met de gebeurtenissen in Charlottesville deze beweging rond dekolonisering van straatnamen en monumenten enorm aan belang heeft gewonnen in de VS. In Duitsland zijn namen van kolonisatoren veranderd in de namen van Afrikaanse vrijheidsstrijders. 

Buyck kan niet klagen over de media aandacht die hij krijgt. Zo was hij recent in El Pais, Politico en binnenkort op Radio France Internationale. Toch ging het nooit specifiek over hem alleen en werd zijn naam niet duidelijk genoemd in beide artikels, maar waren wel foto’s van hem. Er wordt zelden gesproken in de artikels over de Bibliotheek Lumumba in de Tulpstraat, die hij sinds jaar en dag uitbouwt waar toch veel belangrijk materiaal in is geraakt door de jaren heen. 

Journalisten van El Pais, in de Bibliotheek Lumumba

Buyck, die op de rand van de samenleving leeft is niet de eerste de beste in het werk dat hij verricht. Hij heeft een thesis over Derrida aan de Universiteit van Antwerpen verdedigd met grote onderscheiding in de filosofie en de germaanse filologie en hij richtte het eerste cybercafé op in België.

Het cybercafé

De laatste jaren krijgt hij het steeds moeilijker, dus heeft hij zich op de kunstmarkt gestort en probeert hij jonge Congolese kunstenaars bij te staan bij de verkoop van hun werken in België. Deze werken brengen vaak verhalen rond dekolonisering en de Congolese geschiedenis.

Hij stelde tentoon in Kuumba Vlaams-Afrikaanse, Pianofabriek en de kelders van de Universiteit van Antwerpen, zowel Afrikaanse kunst als maatschappijanalyse in een soort collage. Al zijn haat gaat uit naar koningin Fabiola en haar affaires met de oude kolonie. Hij heeft dan ook een uitgebreid oeuvre over de “De Witte Prinses”. Je kan je echter de vraag stellen of dit nog relevant is voor deze tijd?

De tanden van Lumumba in de Bozar

Hij maakte beelden die de tanden van Lumumba moesten voorstellen voor zijn tentoonstelling in de  kelder van de Universiteit van Antwerpen. Bij een overleden militair werden immers de tanden van Lumumba gevonden enkele jaren terug omdat hij aanwezig was tijdens de moord op Lumumba in januari 1961 in Lubumbashi, juist na de onafhankelijkheid van Congo. Deze tanden werden nagemaakt in Kinshasa en gebruikt voor protesten voor de Belgische Ambassade om de tanden van Lumumba terug naar Congo te halen. 

In ieder geval is het zeker dat Buyck een dunne lijn bewandelt tussen “de invloedrijke activist van de Matongé” en “de zot van de Matongé”. Toch zal hij met het begin van het academiejaar zijn project “Une Place Matongé, pourquoi pas?” opnieuw leven inblazen. Sinds de gebeurtenissen in Charlottesville en de plaat die ingehuldigd werd door Elio Di Rupo in Mons, heeft de Gemeente Elsene een commissie samengesteld om de naamsverandering te bespreken, aldus Buyck.

Willemjan is blogger. Bekijk zijn werk op Facebook of op zijn website.

Share

Door Willemjan

Willemjan is geboren en getogen in de rand van Brussel, maar zijn sociaal leven speelt zich voornamelijk af in Brussel zelf. Vanaf het middelbaar tot zijn dertigste heeft hij veel gereisd in het Westelijke halfrond en nu trekt hij naar het Oosten om zijn wereld rond te maken. Ondertussen als hij terugkeert naar zijn veilige haven Brussel, schrijft hij op Brusselblogt.be.