Brusselblogger Willemjan schetst zijn generatie in Brussel op basis van algemeen wetenschappelijk onderzoek uit verschillende landen. Dat de millennials het eigenlijk veel beter stellen in Brussel dan in Parijs, Londen of Amsterdam is een feit, maar het beleid zal ook moeten volgen om dat zo te houden.
De millennials, dat is de generatie die geboren is tussen 1980 en 1994. Wij zijn de generatie die van onze ouders meekregen dat we speciaal waren. Wij hebben weinig geld op onze bankrekening en delen alles, zowel onze onderbroeken als ons appartement met andere mensen. Wij hebben het ook goed voor met de wereld.
Wij zijn de generatie die als ze hun goesting niet krijgen weg zijn bij een bedrijf. Wij zijn de generatie die al ons geld heeft uitgegeven om de wereld te zien. Wij zijn de generatie van voor 9/11 die dacht dat de wereld veilig was en dat we het later beter zouden hebben.
Wij zijn ook de eerste digitale generatie, zelfs al hebben de meesten pas met een computer leren werken of hun eerste e-mailadres gekregen in het middelbaar.
Wij zijn de generatie die de wereld in trok. Dat wil zeggen dat wij vrienden hebben over heel de wereld dankzij de verschillende uitwisselingsorganisaties of Erasmus (Mundus) ervaringen of buitenlandse missies die plaatsvinden tijdens de eerste jaren op de arbeidsmarkt. In vergelijking tot vorige generaties konden wij die relaties intensiever onderhouden met sociale netwerksites, goedkope vliegtuigtickets en meertaligheid .
Droomjobs, reizen, een tweede of derde master, of een doctoraat doen, omdat we weten dat we anders even lang werkloos zouden zijn. Het hoort er allemaal bij. Natuurlijk zijn millennials wel bereid om deze dingen te doen door grote opofferingen te doen. Zo draait de tweedehandse-, deel- en gemeenschapseconomie op volle toeren.
Wij als millennials houden van Brussel, leven tot ons 30ste in een co-location of hebben een huis gekocht dat we onderverhuren aan vrienden of hebben een appartement kunnen kopen dankzij de ouders. We fietsen in de stad en gebruiken een abonnement voor deelwagens als we eens de auto nodig hebben. We organiseren ons sociaal leven op café of op restaurant omdat er geen plaats is voor etentjes in de co-location.
Wij die voortdurend kiezen voor micro-woningen, wij die vluchten uit onze geboortedorpen om in de stad te gaan leven, wij die op ons 26ste nog altijd geen euro hebben gespaard of op ons 30ste nog niet aan pensioensparen doen, wij die voortdurend afgeleid zijn door sociale media, wij die de liefde zoeken via een applicatie op de gsm, wij die een flexibel contract kiezen boven een vaste job.
In 2020 zal de helft van de jobs ingevuld worden door millennials in Brussel. Toch is het juist belangrijk om deze groep in Brussel te bestuderen, omdat het de generatie is die nog geen vast stemgedrag heeft, dus volgens de specialisten is het de generatie die zal beslissen over de politieke toekomst in Brussel.
Jeugdwerkloosheid
Niemand mag vergeten dat wij de kinderen van de babyboomers zijn die een gouden tijd hebben gekend en die hard hebben gewerkt, maar die dat ook financieel konden valoriseren. Dat is eigenlijk waar nu het schoentje knelt. Veel millennials zijn harde werkers die behoren tot het precariaat. Met freelancen kan je veel verdienen, maar hoeveel Brusselse freelancers slagen erin om ervan te kunnen leven zonder een halftijdse job of hulp van de ouders of andere maatregelen van de overheid?
De millennials bedoelen het goed, dus zij koesteren missies om bij sociale, gemeenschaps- en ecologische organisaties te werken rond positieve doelen. Daardoor hebben Millennials veel over om deel van uit te maken van deze projecten, zonder dat zij hun rekening maken hoe zij hiermee gaan overleven op zelfstandige wijze.
Buurlanden
Toch mogen we nog blij zijn in Brussel, omdat Brussel nog goedkoop qua eten en onderdak is in vergelijking met Amsterdam, Parijs en Londen, dus bij ons is het leefbaar. Millennials kunnen in Brussel nog in het stadscentrum leven. Toch is de vlucht naar de periferie in het gewest begonnen, terwijl wij in Amsterdam, Parijs en Londen resoluut naar andere steden worden geduwd, zoals in Amsterdam naar bv. Rotterdam. Zo willen ze in Amsterdam deze problematiek oplossen door een sociale woningblokken voor jongeren te bouwen, maar dat was discriminerend volgens verschillende organisaties.
Hebben wij hiervoor gekozen?
Wij zijn dan kinderen van een bepaald politiek beleid dat de keuzes wou vergroten van mensen. Flexibiliteit zorgde ervoor dat mensen meer konden doen en laten wat ze willen. De mens wordt vrij en individualistisch hierdoor. Dat ontstond tijdens de neoliberale jaren van Thatcher en Reagan die samen met sociaaldemocratische partijen een beleid hebben uitgetekend van sociale afbraak.
Het verlies van de sociaaldemocratie op dit moment komt omdat de millennials (de generatie waar de politieke macht ligt) wel goed beseffen van waar dit komt. De vrije val van deze partijen is wel niet eerlijk omdat zij juist erger hebben tegengehouden door deel te nemen aan het beleid.
De millennials zijn dus een kind van hun tijd, zoals elke generatie naar mijn ervaring. De vraag is wat de levensstijl van de millennials oplevert. Wij zijn tot nu toe de meest bestudeerde generatie omdat wij ook diegene zullen zijn die problemen zoals migratie en klimaatopwarming in goede banen moeten leiden. Wij kunnen niet blijven leven in precariteit.
Willemjan is blogger. Bekijk zijn werk op Facebook en zijn website.
