Beste Vlaams minister van Mobiliteit, beste Lydia,
If you love nature, go live in the city, they said. Zo gezegd, zo gedaan: we wonen inmiddels 20 jaar in Brussel. Ondertussen herken ik mijn groen Herentals van weleer bijna niet meer. Vol.Ge.Bouwd. Zoals de rest van Vlaanderen. Verkavelingetje hier, nieuwbouwwijkje daar.
Hey, iedereen moet mogen wonen waar hij of zij wil dus passons. Maar mogen de stedelingen – die meer dan hun duit in het klimaatzakje doen – dan ook een ‘beetje’ leefbaarheid vragen? Nee, we hoeven geen alleenstaande woning met tuin. Wij stapelen wel. We vragen gewoon een beetje lucht, misschien wat minder toeterende auto’s, een beetje ruimte, ja, die mag openbaar zijn, gewoon een stukje straat is al oké hoor. Jullie zijn nog altijd welkom met de auto, we willen alleen die files wat korter maken.
Nee zegt u? Inderdaad. De pendelaars geven u groot gelijk en blijken de weg naar het station maar niet te vinden. Kijk, daarom willen onze Brusselse ministers hen wat aanmoedigen met een tolheffing. Naughty naughty. Wat een pestbelasting zeg! Tiens, in Londen vinden ze dat nochtans al 17 jaar prima en iedereen weet wat voor meegaande diersoort dat is. Et voilà, nu zijn wij Brusselaars toch weer de bad guys zeker.
Maar mag ik ook eens iets zeggen: die pendelende auto’s in onze stad, die files, dat gevaar, die stank, de overlast, de schaarse openbare ruimte die wordt ingepikt, de stress voor het overstekende kind: wie zijn de pestkopjes in deze eigenlijk?
U fulmineerde zondag in De zevende dag: probeer maar eens met de trein van Leuven naar Brussel te komen. Wel Lydia: er zijn morgenvroeg maar liefst 6 treinen tussen 8 en 9 uur ’s morgens. Zes! Daarna nodig ik je uit om het geweldige Brussels openbaar vervoer eens te proberen of – niet schrikken – de fiets. In 10 minuten zoef je van Brussel Noord naar Brussel Zuid. Wat moet dat niet geven op de elektrische fiets? 6 minuten? Want we hebben het hier over welgeteld DRIE volle kilometers. Maar ja, ai oeps auwch nee… de fiets in dat stinkende gevaarlijke Brussel. Dat is raar… tussen al die pendelaars. Bah.
Nadia Verbeeck
