Is er pers over Brussels Gallery Weekend, en hoe diep kijkt ze?
TLmagazine.com (The Living of art and design) wijdt enkele beknopte paragrafen aan het weekend; met enkele interessante aanzetten.
HART magazine geeft zeven concrete tips mee. Bovenal: er wordt geschreven, met kennis van zaken, met verwijzingen. Zo lees je bijvoorbeeld dat Aeroplastics terug is van weggeweest na 18 jaar in de Livornostraat, of dat Marijke De Roover bij Arcade in het centrum pertinent werk maakt voor de tijd waarin we leven. Er is ook illustratief beeldmateriaal.
In lejournaldesarts.fr (betalend) staat een interview met directrice Sybille du Roy.
Bruzz was ter plekke in de loodtoren met microfoon en camera, en bij Walburger Wouters op de Antwerpselaan.
Het magazine Widewalls.ch belicht kort en goed enkele galerijen en kunstenaars.
Le Soir interviewt Sybille du Roy.
La Libre blikt kort vooruit.
De Standaard heeft het in een artikel van 25 augustus onder meer over de podcasts, waarbij je galerijen kan bezoeken met commentaarstemmen door galeristen.
Weekend Knack biedt een summiere aankondiging van het evenement.
Ook een artikel in theartnewspaper édition française.
L’Officiel wijdde een aankondigend stuk(je) aan het Weekend.
BrusselBlogt tenslotte brengt enkele concrete verslagen waarbij dieper op de kunst wordt ingegaan.
Op dag twee van Brussels Gallery Weekend blijven we hedendaagse antwoorden of echo’s ontdekken van wat ooit de impressionisten deden; bij Meessen De Clercq bijvoorbeeld. Kunstenaars blijven het leuk vinden om pakweg Monets waterbloemen te herinterpreteren. Ook nieuw-realisten of -romantici zijn present in de kunstscene, waar, zoals overal elders, “alles steeds terugkomt”.
Wat mij op de verdieping bij Meessen De Clercq treft, is de collectie huiskunstenaars die aan een muur bijeenhangt, “à l’ancienne”, zoals werken vroeger gepresenteerd werden, op de Salons of in de privésfeer: het ene werk naast, boven en onder het andere (foto). Hierin zie ik een mooie mogelijke synthese van wat beeldende kunst vandaag kan bieden. Sculptuur, schilderwerk, foto komen allemaal bijeen naast elkaar, verschillen in visies van kunstenaars die de kunstgeschiedenis voortduwen en verderkijken, “hedendaags” zijn, wat wil zeggen een beeld geven aan hoe we nu kijken, hoe we de wereld zien “vandaag”. Realiteit zichtbaar proberen te maken.
Beneden mengt Nicolás Lamas (°1980, Lima) machine en mens – eeuwig terugkerend probleem. Overvleugelt onze technologie ons, of blijven we ze als mens meester? Moeilijk maar noodzakelijk huwelijk (foto).
Hoe gaan we met de (brandende) wereld verder? Kan de mens zoveel macht wel aan? Of heeft hij het dringend nodig om wijs te worden door het zijn, en niet meer het hebben? Het hebben van savoir-faire, het hebben van waarden, het weten. Lamas vraagt ons de evident actuele vraag om stil te staan bij onze “vooruitgang”, midden in de groeiende urgentie. Daarbij valt mij zijn grote frigo-installatie op, die op heel wat elektriciteit draait. In de vitrinekasten staan de hybride, mysterieuze objecten gekoeld te kijk. Verantwoord? Provocatie?
De ingang van Hopstreet Gallery (Rivoli) wordt mij versperd door een heel sterk werk (foto). Het is van Thorsten Brinkmann (°1971), een man die zijn kunstgeschiedenis goed kent en ook toepast. Hij werkt met gevonden materiaal, nutteloos geworden overschot.
Opnieuw ontmoeten mens en machine elkaar hier.
Het verwrongen karkas van de automotorkap plakt op het doek en springt je tegemoet. Erachter poseert de kunstenaar in een aanvalstenue, door het object half verborgen, de kracht ervan accentuerend. Brinkmann is er volledig in geslaagd om mij te confronteren met het staal, om het zijn werk zonder omwegen te laten doen. En ik lees “Wat is de waarheid van de wereld der dingen? Dingen zijn altijd ook iets anders dan wat ze zijn.” Deze motorkap is een motorkap, maar is ook alweer iets anders.
“Kunst moet niet te serieus zijn”, vertelt me de galerijhouder. “Hoeveel het kost, in welke musea het hangt, etc.” Dat klopt, kunst moet een plezier zijn, en blijven, zoals ik gisteren ook al overlegde bij DYS.
Hopstreet Gallery opende in 2014. Ze werken vaak met foto, gevonden voorwerpen, tekeningen. Een schare kunstenaars uit België en Europa. Thorsten Brinkmann heeft hier zijn 4de soloshow.
Ook in Rivoli, bij Michèle Schoonjans, zien we een Nederlandse kunstenaar, Teun Hockx, die een heel eigen werkwijze heeft ontwikkeld waar foto en schildering mooi samensmelten. Je krijgt omfloersing én fotografische scherpte afgewisseld en samengebonden (foto).
Brussels Gallery Weekend, 9 tot 12 september
https://www.brusselsgalleryweekend.com/
