Eind januari heb ik in deze kolommen kritiek gespuid op het gloednieuwe tweetalige maandblad van de gemeente Etterbeek. Tweetalig? Het Nederlands van het krantje was van een abominabele kwaliteit: soms ronduit onbegrijpelijk, veelal omslachtig en incorrect, consequent onaantrekkelijk. Deze week zat het septembernummer in de bus. Is er beterschap merkbaar na zes edities?
Ja en nee. Het taalgebruik is niet meer rampzalig, maar het blijft middelmatig. Het wollige ambtelijke jargon, dat ook in de originele Franse versie zit, domineert. Burgemeester De Wolf wordt bijvoorbeeld geciteerd met een uitspraak over de noodzaak van een nieuw gemeentehuis. De zin telt maar liefst 78 woorden en zeven bijzinnen. De hoofdzin blinkt uit door vaagheid:“Het optrekken van een nieuw Gemeentehuis is uiterst relevant.”
Verder heb ik in het blad twee knoerten van dt-fouten gevonden: “een jonge vrouw die verslaaft raakt” en “zoals de Europese Commissie aanmoedigd”. De splitsing van woorden gebeurt bijzonder avontuurlijk: “informaties-tands”, “inschri-jven”,” ui-tvalt”, we-gneemt”. Soms vindt de auteur net niet het juiste woord: de sport “muurbeklimming”, de strijd tegen “verslaafdheden”, “een etappe boeken”. De invloed uit het Frans blijkt uit gallicismen als “zich interesseren aan”, “prijzende een zo groot mogelijk overleg”, “gecontrasteerde opinies”. Het wemelt van formele boekentaal: “betreffende”, “inzake”, “in weerwil van”, “pogen”, “thans”. Een geoefend eindredacteur had ook “omwille van meerdere redenen”, “dergelijk ontwerp”, “minder-valieden”, en “gedétailleerd” aangestreept .
Conclusie: er is nog werk aan de winkel voor Leven te Etterbeek. Want nu is de gelijkenis met het oude gemeentehuis niet te overzien: “Energie-opslorper, belabbard (sic) en … lelijk”.
