Er zijn zo plaatsen in de stad waar je dierbare herinneringen aan koestert. Omdat er bijvoorbeeld ontmoetingen en gesprekken hebben plaatsgevonden die je leven bepaald hebben. Of omdat je er je thuis gevoeld hebt. Een plaats kan zelfs uitgroeien tot een symbool van een afgesloten tijdperk. Welke welbespraakte televisiepersoonlijkheid was in de jaren 60 stamgast van de brasserie Chez Stans in de Predikherenstraat 12 (waar nu Steak Frit‘ is) en wordt nog altijd lyrisch van die plek?
Zelfs in een neerslachtig uur rij ik zonder dralen naar de binnenstad. Het doel was altijd en zal altijd zijn de waarachtigheid, de grootste voldoening die het leven kan schenken, het feest en de melancholie erna: Chez Stans, mijn jubelend hart van Brussel, de plek waar we onze laatste momenten willen zijn. Ten hemel schreiend liefdesverdriet en ondraaglijk vermoeide ledematen, ouderdomsverschijnselen en financiële rampen: Chez Stans helpt u door de moeilijkheden. Falende boezemvrienden en valse liefdes werden vergeten of kregen weer kleur wanneer Steve of Jean met wapperende armen en gerechten door het middenpad daverden, op weg naar de keuken of een met smart wachtende tafel, waar een acteur zat, een voetballer of de hoofdvertegenwoordiger van Alfa Romeo.
Het is een citaat van Jan Mulder, oud-voetballer, columnist, schrijver en tv-persoonlijkheid. In Chez Stans (2010) gaan de voetballer en de schrijver met elkaar in de clinch. Mulder vertelt over zijn overstap van de Winschoter Voetbal Vereniging naar Royal Sporting Club Anderlechtois en haalt herinneringen op aan zijn Anderlechtse jaren (1965-1972), waarin hij vier keer landskampioen speelde en eenmaal topschutter in eerste klasse werd. En waarin hij menige steak Voronoff in Chez Stans at en rondjes reed met zijn witte MG-B.
