Een paar schoenen voor elke wijk, dat is wat je nodig hebt om Brussel te leren kennen. Elke wijk heeft verschillende snelheden en dynamieken. Vandaar dat er werd gesprint op het Sint-Katelijneplein, op het water dan nog. Wat eigenlijk vreemd is, want in de kanaalzone is er genoeg plaats om een sprintje te trekken. Toch zie je daar alleen maar mensen op de fiets of een zwemmer in het kanaal.
Ik zeg het eerlijk, ik loop al heel de zomer rond met flipflops in Molenbeek. Ik ben dan ook een mens die geen schrik heeft om te moeten gaan lopen. Je gère quoi!
Waar de mensen waar ik woon op het Hertogin van Brabantplein over nadenken, vooral de Marokkaanse jonge vrouwen, is dat ze niet kunnen kiezen, dat het altijd hetzelfde is. “Hier zijn alleen snacks en de nachtwinkels verkopen allemaal hetzelfde.”
Toch merk ik dat het hier niet zo zwart-wit is, soms kan je wel is iets onder de toonbank krijgen, een tagine, een brochette scampi bij de frituur en als je geluk hebt vers brood in de nachtwinkel.
Het Hertogin van Brabantplein is eigenlijk veel meer dan monotonie, de kerk wordt gehuurd door Babouchka’s en is nu officieel orthodox. Het café om de hoek is in handen van Italiaanse arbeiders van wie de cappuccino even goed is als in Italië. De nachtwinkel is in Afghaanse handen en er is zelf een kitesurfshop van de blonde familie Matos.
Bij een van de buurtwinkels staat er zelfs een machine om fruitsap te persen voor een prikje en je kan zelfs een lekker slaatje eten in de hamburgertent. Je moet gewoon een beetje zoeken en je vindt het als je gezond wilt leven.
Dat is het Hertogin van Brabantplein. Wat me op viel is dat je in de supermarkt in het Weststation wel veel keuze hebt om gezond te leven en dat je er alles voor ‘foodies’ kan krijgen. Je wordt er zelf genudged, omdat je keuze wordt beïnvloed om iets gezonds te kopen.
De eerste keuze is gezond in de supermarkt van het Weststation. Terwijl aan het Hertogin van Brabantplein de eerste keuze ongezond is.
Is er een Molenbeek van twee snelheden, gezond is duurder? Dat is eigenlijk niet waar, want ik betaal even veel in de snack aan het Hertogin van Brabantplein als de gezonde maaltijd van de supermarkt van het Weststation.
Natuurlijk is de energetische waarde veel minder en dat is waar het schoentje knelt. Je sprint nu eenmaal minder ver op de energetische waarde van gezond.
Dus de vraag is, doen we mensen bewust kiezen welke schoenen ze in welke wijk dragen of laten we mensen onbewust door Brussel lopen met hetzelfde paar schoenen. To nudge or not to nudge?
Volg Willemjan op Facebook en op zijn website
