Blogger Willemjan is juist terug van tien dagen Wenen. Hij reisde met de nieuwe nachttrein, ecologisch tot en met, en betaalde maar 100 euro voor een ligplaats, heen en terug. Maar biedt de beste koop ook de beste kwaliteit?
Ik kwam een half uur voor vertrek aan in Brussel-Zuid en werd een beetje nerveus omdat ik de trein niet vond. Nadat ik een fles water had gekocht om te kalmeren, vroeg ik het aan de immer positieve medewerker van de NMBS Internationaal en hij verwees mij naar spoor acht.
Eens binnen verloopt alles met een zetel en een nummer van de wagon. Ik vernam bij de terugkeer dat ze moeilijk kunnen doen over de e-tickets, omdat je daar gewoon een foto van kunt maken. Dus je kunt voor de zekerheid beter een papieren versie op zak hebben. Mijn reis kostte 100 euro heen en terug, het goedkoopste tarief voor een ligplaats.
De coupés zijn zo groot als op de sneeuwklassen in de lagere school, maar nu lig je er met zes volwassenen in en met een hond in mijn geval. Ik zei lachend dat ik allergisch ben voor katten, maar niet voor honden. Daarnaast zat een Duitse vrouw die voortdurend zei : ‘de hond stinkt’, maar de hond was gedurende de nacht nog het braafst.
Het baasje van de hond was een oud-PS-mandataris die je wel eens op het ‘Bal Populaire’ kan tegenkomen. Perfect tweetalig, maar geen andere talen, dus een echte Brusseleir. Och ja, wat in het begin van de avond onmogelijk leek, bleek nu wel meer en meer mogelijk. De populaire babbel die ik er bij kreeg, was het charmantste aspect van deze manier van reizen.
Reizen met de nachttrein is een ploegsport. Je bent afhankelijk van elkaar en je moet voortdurend afspreken, om bijvoorbeeld de bagage weg te zetten of om de bedden plat te leggen en om er uiteindelijk in te kruipen.
Toen we om tien uur in bed lagen, besefte iedereen hoe moeilijk het zou worden om te slapen. De drie Duitsers moesten de volgende dag werken. Ze waren de zus van een van hen gaan bezoeken die bij de EU werkt. De Brusseleirs, hun hond en ik gingen gewoon op vakantie.
Een goede tip is om gewoon de deur van de coupé open te laten. Anders wordt het echt veel te warm. De heenrit leek op een doortocht door een land waar juist een nucleaire apocalyps heeft plaatsgevonden. De hitte en de gele lichten met daarop schaduwen maakten van de slapeloze nacht een gruwelijk tafereel.
Zweten, stinken, scheten en ronken waren de constanten van de reis. We zaten niet op de Titanic, maar het herinnerde me aan reizen zoals vroeger in een volks compartiment. In de andere coupés hoorde ik enkel kaarters, geen tangodansers of bandoneonspelers. Met één oog zocht ik naar Kate Winslet.
Natuurlijk kun je ook meer comfort hebben op de Nightjet, maar je betaalt er duidelijk meer voor. Een enkele rit in een coupé van vier personen kost 100 euro, in een coupé van twee personen 200 euro en in een individuele coupé zelfs 400 euro.
De terugreis was met hetzelfde Brusselse koppel en hond. Nu was ik al een beetje gerustgesteld. Ik heb mijn slaapplaats afgestaan aan een vrouw met een pijnlijke knie en overgewicht. We sliepen met de deur open en het ging veel beter. ‘s Morgens krijg je een ontbijt met twee broodjes, confituur en zwarte koffie. Simpel zoals het vroeger was.
Een hels avontuur, maar je draagt je steentje bij aan het milieu, het zijn herbruikte treinstellen van vroeger, de goedkoopste prijzen zijn concurrentieel met het vliegtuig, en uitstappen in een treinstation is altijd aangenamer dan in een vlieghaven.
Willemjan Vandenplas is auteur van het boek ‘Dagboek van een Wereldburger’ en blogt voor Medium.com.
