Terwijl Brusselblogger Willemjan wandelt van de Bascule naar de Vlaamsepoort, plant hij verschillende stops in om talen te leren. Tegenwoordig is dat Italiaans. Over een gezonde activiteit voor lichaam en geest gesproken.
De zomer van 2017 stond helemaal in het teken van Arabisch. Gedurende drie maanden organiseerden Shadi, een Syriër uit Dara’a, en ik een Arabisch-Franse tandemtaaluitwisseling. We spraken drie maal per week af gedurende 2 à 3 uur. Ondertussen heb ik gedurende tien jaar Arabisch en Portugees geleerd. Het is nu welletjes geweest. Ik ga overstag en zoek nieuwe horizonten op, die van het Italiaans, Duits en Russisch. Op dit moment ben ik alleen intensief bezig met Italiaans.
Italiaans heb ik in 2015 op Duolingo geleerd. Daarna heb ik een paar boeken gelezen over politiek en de gele blaadjes van Fabio Vuolo. Echt spreken kon ik nog niet. Daarom zocht ik enkele maanden terug een Italiaanse buddy. Het is zeker geen eenrichtingsverkeer, want ik wil hem of haar ook een taal leren.
Ik schuimde de taaluitwisselingsmarkt af. Eerst wilde ik zelf een organisatie oprichten, maar toen kreeg ik Brussels Babel in handen van Antoine Struelens en zag ik dat mijn eigen taalgroepen op Facebook niet goed werkten in Brussel. Daarom ging ik op marktonderzoek voor ik hiermee verder zou doen.
De bedoeling was om eens de sfeer te gaan opsnuiven bij de verschillende organisaties en eens te proeven van wat Brussel allemaal te bieden heeft qua conversatietafels. Ik sloot me al snel aan bij Brussels Tandem Exchange en kreeg daar een paar Italianen rond mij, zodat ik Italiaans kon oefenen. Elke keer dat ik van de Bascule naar de Naamsepoort loop, zit er wel iemand op mij te wachten in café Belga om Italiaans te leren.
Op zondag loop ik dan meestal door naar Saint-Géry om nog een uurtje Italiaans te oefenen en dan ga ik naar Kumiko naar de ‘Deutscher Stammtisch’ (18 tot 20 uur). Tijdens de week ga ik al eens naar de film of een tentoonstelling met de Italianen.
Ik kom tot de vaststelling dat je eigenlijk niet naar het buitenland moet om talen te leren, maar dat je in Brussel terecht kunt. Als je het maar goed organiseert, maar heden ten dage zijn daar wel de organisaties voor. Woensdag ga ik al eens naar l’Atelier aan Ma Campagne voor de International Tandems om te zien of ik daar nog Italianen kan leren kennen om mee te oefenen.
Natuurlijk moet je kunnen lezen, praten, luisteren en schrijven. Om te schrijven oefen ik ganser dagen op Facebook. Daarom ben ik steeds op zoek naar mensen die Italiaans spreken om mee te schrijven. Dat gaat van chatten tot mailen.
Talen leren is een hobby zoals een ander. Ik spreek vlot zes talen: Nederlands, Frans, Engels, Spaans, Portugees en Arabisch. Hopelijk kan ik de komende acht jaar nog Duits, Italiaans en Russisch bijleren. Brussel is de perfecte kweekvijver voor polyglotten. Als je Italiaans wilt leren, neem dan zeker deel aan onze uitwisseling op zondag 25 februari om 17 uur in Kumiko.
Willemjan Vandenplas is blogger. Bekijk zijn werk op Facebook en zijn website.
