Het jaar zit er bijna op en het regent traditiegetrouw jaaroverzichten. 2011: een jaar van grote drama’s en faits divers, van eindeloze lopende zaken, een moeizaam bereikt vlinderakkoord en de geboorte van de regering Di Rupo, van de hoop van de Arabische Lente tot de waanzin van moordpartijen in Noorwegen en Luik, van de dominantie van de markten en de niet te stoppen eurocrisis, van op hol slaande seizoenen en de mislukte klimaattop van Durban, van de tsunami en de kernramp van Fukushima, van EHEC-crisis, asielcrisis en Pukkelpop-drama. TV Brussel blikte alvast terug op 2011. We doen graag onze duit in het zakje met een jaaroverzicht in citaten uit onze blog. Een terugblik in drie afleveringen.
Januari
Hebt u het ook gezien? Manneken Pis draagt vandaag een Hongaarse outfit, ’t is te zeggen: hij heeft zich vandaag verkleed als huzaar. Het was een Hongaarse vriendin die me op de hoogte bracht van de kostuumwissel. Blijkbaar was het in Hongarije hot news, maar ik wist van niks. (Manneken Pis goes Hungary)
Brussel, ik hou van je zoals ik hou van een levend, ademend wezen. Hoewel je een samenraapsel bent van onder meer straten, gebouwen en stenen, horen we je ademen; op een warme zomerdag voelen we je relaxed onder ons toeven, tijdens een koude winternacht vlij je je dicht tegen ons aan…hetgeen ook wij geneigd zijn te doen. (Brussels Breathe(s))
Zouden de jongens van Neveneffecten, die deze week de oorlog gewonnen hebben tegen belspelletjes, ook eens een reportage kunnen maken over de wanstaltige praktijken van deze zelfverklaarde zieners? Basta! (Een brief van Ibrahim)
Als het regent in London, druppelt het in Brussel, neen? Het fenomeen van de beroemde chef die zijn naam verbindt aan een eetgelegenheid heeft hier enkele jaren geleden ook zijn intrede gedaan. Ditmaal is het de naam van David Martin, de man achter Brasserie La Paix, die verbonden wordt met de gloednieuwe brasserie in de Bozar. Hij staat er aan het hoofd, maar de man zelf kregen we niet te zien, ondanks de open keuken. Aan het hoofd staan van”, “naam verbinden met”… subtiele verschillen. (Bozar Brasserie Twunch)
“Ik wil nooit meer terug naar Vorst. Hele dagen tv kijken en patience spelen, daar komt ge zot van. Zelf gebruik ik al lang niet meer, just nog twee joints per dag. Zonder weed lukt het niet meer. In de gevangenis heb ik de eerste week mijn Rolex moeten verkopen voor een joint. Als je er niemand kent, raak je niet aan drugs. Daarna bracht mijn vriendin me weed. Een zakje van 500 gram kan je net inslikken. Als je daarna veel olie drinkt, krijg je het er ook weer uitgekotst. Als het echt moest, ging het ook langs achter. De cipiers zien veel door de vingers, anders houdt niemand het vol.” (Brussel-Ternat)
Wanneer wordt BHV nu eindelijk uitgekleed? Brussel wil wel eens vanonder het Brabants juk. Zoniet schoppen we keet. En gaan alleen op zoek naar geluk. Eerst de Vilvoordse schaamlap en dan het Hals topje. De bikini verdwijnt beter in een Vlaams sopje. (Mijmeringen van een lapjeskat #7)
Het Hergé-museum in Louvain-la-Neuve loont de moeite maar ligt op de verkeerde plek. Het had een krachtige impuls kunnen geven aan het RAC, in de buurt van de Zandstraat, in het hart van het Stripkwartier en vlakbij het onvolprezen Congresstation. Af en toe een excursie naar het kasteel van Moulinsart had gekund, in optie, een ‘Tintinweekend’ in het gezelschap van Nestor en een grimmige Haddock. (De Verloren Zoon)
Februari
Mijn Poolse buurman heeft een glazige blik, zijn tred is wankel, zijn voorkomen verwaaid. Ik zie dat hij zijn huissleutel in zijn hand heeft. Hij stond blijkbaar op het punt om mijn deur ermee te openen. Bedremmeld geeft hij te kennen dat hij zich in huis vergist heeft. Een woordeloze groet, en hij druipt de aftocht. Hij is bijna thuis. Zijn vrouw wacht op hem. (Verkeerd verbonden)
Een land zonder regering en een lopend kabinet dat struikelt over het IPA: dit land blijft Magritte en Delvaux hondstrouw, die ziel mag niet verloren gaan. Waarin een klein land groot kan zijn. Waarom spreekt men niet eerder van een regering van wandelende zaken: veel minder risico’s, waarom altijd die gejaagdheid? Gelukkig hebben we nog een slagvaardige Brusselse regering: een lichtbaken in donkere tijden. (Vallen tijdens het lopen?)
Al meer dan een decennium is de fiets hier mijn trouwe metgezel. Ik begon als een vreemde eend in de bijt en kom steeds meer metgezellen tegen. Gelukkig maar. Maar waar ik als centrumbewoner me voornamelijk in het centrum bewoog, fiets ik nu dagelijks vanuit de Westrand tot het centrum. Een goeie zeven kilometer en twintig minuten later sta ik waar ik zijn moet en parkeer voor de deur. Handiger en sneller kan niet. En meestal is het zelfs nog een groot plezier. Maar de laatste tien dagen loopt het niet goed. (Fietsen in Brussel)
De zwarte piet kan makkelijk doorgegeven worden aan het MIVB-personeel dat vandaag spontaan besliste om niet te gaan werken na een zoveelste geval van agressie. Eigenaardig genoeg was het wel de metrochauffeur die eerst door het lint ging. Of is dit gewoon een voorhoede van wat Brussel de komende jaren te wachten staat? Autochaos? Beleidsmakers moeten dringend in actie schieten, want zo kan het niet langer. (Belegerd Brussel)
‘Ik wil weg uit België’, ‘ik wil de wereld zien’, ‘ik wil later een wereldreis maken’: als puber hadden we grootste plannen. Als student beleefden we een onvergetelijke Erasmuservaring. Maar als puntje bij paaltje komt, vind ik zelfs geen vriendin om samen in Brussel te gaan wonen. Waarom raken de jongeren uit de Vlaamse Rand niet weg onder de kerktoren? (Brussel-Asse)
QR-codes zijn volop bezig aan een opmars in Brussel. Naast de commerciële toepassingen zijn er ook veel streetartists die er handig gebruik van maken. Zelfs Stad Brussel is mee met haar tijd en plaatste ondertussen stickers met een QR-code aan de ingang van belangrijke gebouwen zoals het stadhuis, de administratieve gebouwen, de bibliotheken, de culturele plaatsen. (Gigantische QR-code van duizenden verfpotten)
Maart
Een katje uit Molenbeek Saint-Jean houdt van flan, maar heeft ze een poot in de pan, dan maakt ze er een potje van. (Mijmeringen van een lapjeskat #9)
Ik heb slechts éénmaal een ongeval met mijn fiets gehad en dat was m’n “eigen fout”: blijven hangen in tramsporen. Een aantal meter vooruit gecatapulteerd, relatief zacht geland, licht gekneusde schouder en lichte whiplash. Gelukkig kwam er net geen auto aangesjeesd. Het gebeurde vlak bij een tramhalte waar een tiental mensen stond te wachten. Geen één die bougeerde om me te helpen opstaan of mijn fiets te gaan oprapen. Voor de rest: wat agressiviteit en dommigheid zonder kleerscheuren, maar vooral: fit, gezond, meestal ontspannend, mobiel, snel, praktisch. Vive le vélo! (20.000 km)
Ik hoor af en toe eens dat bepaalde betogingen worden verboden omwille van risico op verstoring van de openbare orde. Morgen is er een garantie op verstoring van openbare orde. Het zou me niet verwonderen dat naast de wegen ook nog een deel metrostations worden afgesloten of gewoonweg onbereikbaar zijn, buslijnen niet rijden of moeten omrijden… Deze vier betogingen treffen een onwaarschijnlijk aantal pendelaars en Brusselaars. Waarom wordt hier vanwege de overheid niet ingegrepen? (Betogingen)
Het is vroeglente, een stralende zon doet de terrassen vollopen. Een Italiaan met Versace-looks drinkt een glas rode wijn op het trottoir voor Le Roi d’Espagne. Een meisje leest, brilletje vooraan op haar neus in ‘Hartslag’ van de Deense grootmeester Grondahl. De man pleistert momenteel in Brussel. Het meisje rookt maar inhaleert niet, ze teut haar lippen en blaast de rook omhoog, tot boven haar hoofd. Een groep Japanners zingt uitgelaten voor de trappen van het Broodhuis. Ze zijn ver van huis, ik kan hun vreugde begrijpen. Ze hebben net hun verblijf verlengd. (Kleine Zigeuners)
April
Vanmorgen echter brak het bij mij. Na het verlaten van ons appartementje in de Marollen zag ik om de 10 meter een klein sluikstort. Uitgegoten motorolie, kapot glas, stront, bezeken matrassen gecombineerd met de geur van urine. Daarna met onze dochter naar een ander stort, de kinderspeeltuin van het Warandepark: vuil, condooms en sigarettenpeuken. Dit is niet het Brussel waar ik mijn kinderen in wil zien opgroeien. (Clean up our city, Brussels!)
Waarom kan men de boeken niet weggeven aan schoolkinderen? Via de gemeentelijke bibliotheken of spullenhulp een tweede leven gunnen? Er zijn stripverhalen, romans… Alles naar de verbrandingsoven? (Bibliotheek bij het vuil gezet)
Een hese accordeon trekt zich op gang. De Bohemer zingt over vergane liefdes, zij het in het Roma. Net op dat moment breekt de zon triomfantelijk door het grijze wolkendek en zet het plein in lichterlaaie. La joie de vivre glimt op de kasseien van de Place du Jeu de Balle, op een zondagochtend in april. (A sunny sunday morning in Brussels, april 2011)
Nu de temperaturen boven de 25 graden pieken, geldt het motto: ijsjes zijn het allermooist op aard! Wat is er zaliger in de zomer dan aan te schuiven bij een ijssalon, de kinderlijke voorpret te voelen bij het kiezen van de smaak van de bollen en uiteindelijk met de buit in de hand een mooi plekje te zoeken om het ijsje op te eten? Ice, ice, baby! (IJsjestijd)
Bij twee wegenwerken merkte ik daarstraks een bord “fietsers afstappen” op. Eigenlijk is het schande dat dergelijke borden geplaatst worden. Wie heeft er al borden gezien waarop automobilisten verplicht worden uit te stappen en hun auto te duwen, of waar alle passagiers van een lijnbus eveneens de bus moeten duwen? (Fietsers afstappen)
